Yes, Prime Minister

Sinds het begin van de coronacrisis is onze ministerpresident niet meer weg te denken uit het dagelijkse nieuws. Denk aan de vele persconferenties, interviews en debatten. Maar ook de toespraken vanuit het torentje en het persmoment. Soms wordt de minister-president vergezeld door de vakminister en blikvanger Irma Sluis. Het toenemende belang van de rol van de minister-president is historisch lang niet zo vanzelfsprekend geweest, maar past in een ontwikkeling van presidentialisering die al langer is ingezet. Dat is nu extra zichtbaar. In de wetenschappelijke literatuur wordt geschreven over het fenomeen presidentialisering, dat zichtbaar is in meerdere parlementaire democratieen in West-Europa. Er wordt van presidentialisering gesproken als de focus van politiek, publiek en media steeds meer komt op personen en op het ambt van de minister-president zonder dat de formele structuur daarvoor wordt gewijzigd. Het aantal democratieen dat kan worden bestudeerd is niet groot. Er is immers maar een beperkt aantal van 21 volledige democratieen, veel daarvan hebben een presidentieel stelsel waarvoor de theorie van presidentialisering sowieso niet opgaat. Het internationaal onderzoek richt zich dan ook met name op het Verenigd Koninkrijk, Zweden en Denemarken. Maar hoe staat dat in Nederland? En is dit terug te zien in de aanpak van de coronacrisis?