Original article Biventricular pacing demonstrates similar effects in elderly and younger patients with advanced heart failure in the mid-term follow-up

Wstep: Stymulacja dwukomorowa (BIV) prowadzi do istotnej poprawy parametrow hemodynamicznych, funkcji lewej komory (LV), tolerancji wysilku oraz jakości zycia u wybranych pacjentow z zaawansowaną niewydolnością serca (CHF). Jak dotąd nie analizowano efektow takiego leczenia w zalezności od wieku chorych. Cel: Porownanie wynikow zastosowania stymulacji BIV u pacjentow w wieku l65 lat i <65 lat leczonych w naszym ośrodku. Metody: Uklad BIV implantowano u 15 chorych l65. roku zycia i u 16 <65. roku zycia. Badaniami, ktore obejmowaly ocene stanu klinicznego, dystansu 6-min marszu (6-minWD), stosowanej farmakoterapii, czasu trwania zespolow QRS oraz parametrow echokardiograficznych, objeto odpowiednio 12 i 15 pacjentow z przynajmniej 6-mies. okresem obserwacji po zabiegu. W obu grupach porownano czas hospitalizacji z powodu zaostrzenia CHF w ciągu 6 mies. przed implantacją oraz 6 mies. po zabiegu. W obserwacji odleglej analizowano przezywalnośc chorych oraz wystepowanie powiklan. Wyniki: Po 6 mies. stymulacji BIV w obu grupach odnotowano istotną poprawe kliniczną: redukcje klasy wg NYHA (p <0,005), zmniejszenie czasu hospitalizacji z powodu CHF (p <0,05) oraz dobowej dawki furosemidu w przeliczeniu na jednego pacjenta (p <0,05). Porownanie zmian tych parametrow, jak rowniez 6-minWD oraz parametrow echokardiograficznych pomiedzy grupami nie wykazalo istotnych roznic. W obu grupach mozliwe bylo zwiekszenie dawki β-blokerow (u 50% starszych i 60% mlodszych chorych), a takze ACEI lub sartanow (odpowiednio u 25% i 40%). W czasie 16±15 mies. obserwacji przezywalnośc w grupie 15 chorych ≥65. roku zycia wynosila 80% oraz 81% w grupie 16 osob w wieku <65 lat w czasie 22±14 mies. Wszystkie powiklania wystąpily w okresie pierwszych 30 dni po zabiegu i ich czestośc byla podobna w obu grupach, w tym powiklan związanych z implantacją elektrody LV. Wnioski: W obserwacji średnioterminowej stymulacja BIV przynosi podobną poprawe stanu klinicznego i tolerancji wysilku u starszych i u mlodszych pacjentow z zaawansowaną niewydolnością serca i zaburzeniami przewodzenia środkomorowego. W obu grupach mozliwe bylo zmniejszenie czasu hospitalizacji z powodu CHF, a takze korzystna modyfikacja terapii farmakologicznej. Podeszly wiek pacjentow leczonych stymulacją BIV nie wiąze sie ze zwiekszonym ryzykiem wystepowania powiklan.