Przydatność nieinwazyjnych testów wrażliwości baroreceptorów tętniczych i oceny krótkoczasowej zmienności rytmu serca w przewidywaniu śmierci sercowej u osób po ostrym zawale serca

Wstep: Chociaz wartośc oceny wrazliwości baroreceptorow tetniczych (BRS) za pomocą testu fenylefrynowego oraz oceny 24-godzinnej zmienności rytmu zatokowego (HRV) wykazano w wielu pracach, testy te nie są powszechnie stosowane. Powodem tego jest m.in. zlozonośc metodyki badan. W niniejszej pracy oceniano przydatnośc nowych, prostych wskaźnikow BRS oraz krotkoczasowych rejestracji HRV w przewidywaniu śmierci sercowej u pacjentow po zawale serca (MI). Material i metody: Badaniami objeto 72 pacjentow, przyjetych kolejno do kliniki z powodu ostrego MI. U wszystkich chorych obliczono spektralne wskaźniki BRS: Robbe-BRS i TFM-BRS, oraz wskaźniki HRV: SDNN, TP, LF, HF, LF/HF. Okres obserwacji wynosil 2,5 roku. Porownan dokonano w grupie, w ktorej wystąpily incydenty śmierci sercowej (A), i w grupie, w ktorej takie zdarzenia sie nie pojawily (B). Wyniki: Wartości diagnostyczne TFM-BRS uzyskano u wszystkich, a Robbe-BRS - u 51% chorych. Wartośc średnia TFM-BRS wynosila w badanej grupie 4,9 ± 4,5 ms/mm Hg, Robbe-BRS - 7,7 ± 5,9 ms/mm Hg, a SDNN - 21 ± 14 ms. Wartości średnie TFM-BRS i SDNN byly istotnie nizsze w grupie A niz w grupie B i wynosily odpowiednio 2,5 ± 1,3 ms/mm Hg vs. 5,5 ± 4,7 ms/mm Hg, p = 0,025 oraz 14 ± 4 ms i 22 ± 15 ms, p = 0,014. U osob z TFM-BRS Ł 3 ms/mm Hg ryzyko śmierci sercowej podczas 2,5-letniej obserwacji bylo prawie 4-krotnie wieksze w porownaniu z pozostalymi osobami. Dla TFM-BRS czulośc, swoistośc, wartośc prognostyczna wyniku dodatniego i ujemnego wynosily odpowiednio 70%, 85%, 25% i 93%, natomiast dla SDNN - 90%, 79%, 25% i 97%. Wśrod chorych z frakcją wyrzutową lewej komory (LVEF) Ł 40% wykazano tendencje w kierunku nizszych wartości TFM-BRS i SDNN w grupie A niz B (TFM-BRS 2,5 ± 1,3 ms/mm Hg vs. 6,1 ± 4,7 ms/mm Hg; SDNN 11 ± 3 ms vs. 24 ± 14 ms). Wnioski: Wykazano wartośc prognostyczną nowego, nieinwazyjnego wskaźnika TFM-BRS w przewidywaniu śmierci sercowej u pacjentow po ostrym MI, nalezących do grupy niskiego ryzyka. Spośrod wskaźnikow krotkoczasowych zapisow HRV przydatny w stratyfikacji ryzyka pacjentow po MI okazal sie SDNN. Ponadto wydaje sie, ze zarowno wskaźnik TFM-BRS, jak i SDNN mogą byc pomocne w identyfikowaniu osob szczegolnie zagrozonych śmiercią sercową wśrod pacjentow po MI z LVEF Ł 40%, chociaz ze wzgledu na malą liczebnośc badanej populacji i stwierdzaną graniczną znamiennośc statystyczną przedstawione sugestie wymagają potwierdzenia w badaniu wiekszej grupy chorych. ( Folia Cardiol. 2003; 10: 307–316 )