تأثیر روشهای مربیگری بر رفتار کارآفرینانه کارآفرینان نوپا در مراکز شتابدهی

تغییر رفتار، توانایی افراد در دستیابی به اهدافشان را تسهیل می‌کند. مداخله برای تغییر رفتار افراد عموما از طریق آموزش‌های مختلف حاصل می‌شود. با رشد استفاده از نظام مربی‌گری در مراکز شتاب‌دهی، این سؤال مطرح می‌شود که آیا روش‌های مورد استفاده مربیان می‌تواند بر روی تغییر رفتار کارآفرینان نوپا اثرگذار باشد و رفتار آن‌ها را در جهت کارآفرینانه‌تر شدن تغییر دهد؟ در این مقاله، تلاش شده تا به این پرسش با استفاده از روش شبه‌آزمایشی جهت بررسی تغییر رفتار کارآفرینان نوپا پاسخ داده شود. به این منظور، 18 مرکز شتاب‌دهی در استان تهران انتخاب شدکه به ترتیب 188 و 114 کارآفرین نوپا در ابتدا و انتهای دوره شتاب‌دهی این مراکز به عنوان نمونه آماری مشارکت داشته‌اند. نتایج به دست آمده از داده‌های پرسشنامه بسته-پاسخ و برگرفته از ادبیات پژوهش و همچنین آزمون تی-زوجی نشانگر آن است که رفتارکارآفرینانه کارآفرینان نوپا در طی دوره شتاب‌دهی کارآفرینانه‌تر می‌شود. بعلاوه بر اساس نتایج آزمون رگرسیون مشخص شد، این تغییر رفتار در نتیجه روش‌های آموزش‌محور، رابطه‌محور و تجربه‌محور مورد استفاده مربیان حاضر در این مراکز بوده و میزان اثرگذاری روش‌های مذکور به ترتیب 278/0، 55/0 و 211/0 است. بنابراین روش‌های مربی‌گری بر تغییر رفتار کارآفرینان نوپا اثرگذار است و در این میان، روش‌های رابطه‌محور مربیان می‌توانند شدت اثرگذاری بیشتری را نسبت به روش‌های آموزش‌محور و تجربه‌محور بر روی کارآفرینان نوپا داشته باشند.