Verkabelen van hoogspanningslijnen : Methodiek voor prioritering naar aanleiding van het uitruilbeginsel

Het RIVM heeft een methode ontwikkeld die gebruikt kan worden om delen van bovengrondse 150 kV- en 110 kV-hoogspanningsverbindingen te selecteren die voor verkabeling in aanmerking komen (de zogeheten longlist). Aanvullend is een methode ontwikkeld om - binnen deze longlist - aan te geven welke delen van deze verbindingen prioriteit hebben (shortlist). De methode is in samenwerking met netbeheerder TenneT, bureau 'Landschap in Verandering' en de ministeries van Economische Zaken, Landbouw en Innovatie (EL&I) en Infrastructuur en Milieu (IenM) tot stand gekomen. Van uitruilbeginsel naar meerjaren verkabelingsprogramma: De hiervoor genoemde methode komt voort uit het zogeheten uitruilbeginsel. Aan de basis hiervan ligt het besluit van de voormalige minister van Economische Zaken uit 2009 dat het aantal kilometers bovengrondse hoogspanningsverbinding niet mag toenemen. Dat betekent dat voor elke nieuwe, bovengrondse hoogspanningsverbinding met een spanning van 220 kV of hoger, een even lang deel van bestaande hoogspanningsverbindingen van 150 kV of 110 kV ondergronds moet worden gebracht (verkabelen). Inmiddels heeft de minister van EL&I voorgesteld om 150 kV- en 110 kV-verbindingen nabij woningen te verkabelen, het zogeheten meerjaren verkabelingsprogramma. Het uitruilbeginsel gaat op in dit programma. Beleidsmatige keuzen: De ontwikkelde methode weegt verschillende aspecten zoals wonen, natuur, landschap en verstedelijking tegen elkaar af. Het gewicht dat elk aspect daarbij krijgt, vergt beleidsmatige keuzen die in het meerjaren verkabelingsprogramma gemaakt moeten worden.