شناسایی روش موفق کاشت تاغ (Haloxylon aphyllum Iljin) در مناطق بیابانی و تأثیر آن بر بهبود ویژگیهای پوشش گیاهی و خاک در منطقۀ دوسنگی میبد

تاغ‌کاری و توسعه جنگل‌های دست کاشت در مناطق خشک یکی از کارهای اساسی برای مقابله با بیابان‌زایی است. در پژوهش حاضر روش‌­های کاشت گونه سیاه‌تاغ (Haloxylon  aphyllum Iljin) از قبیل ریپینگ، هلالی‌آبگیر و حفر چاله و کاشت در خشکه‌رودها در محدودۀ منطقۀ بیابانی آسیاب دوسنگی میبد با شاهد مقایسه شد. به این منظور در هر محدوده چهار نوار (ترانسکت) m300 به­‌صورت تصادفی- نظام‌­مند (سیستماتیک) در نظر گرفته شد و بر روی هر نوار 15 قطعه (پلات) 10 متر مربعی به‌صورت تصادفی داده­­‌برداری شد. در هریک از قطعه­‌ها ویژگی­‌های پوشش گیاهی شامل درصد پوشش گیاهی کل، تراکم، تاج پوشش، شادابی و عمق ریشه‌­دوانی تاغ و ویژگی­‌های خاک شامل رطوبت، نفوذپذیری و ذخیره کربن درخاک اندازه­‌گیری و محاسبه شد. داده­‌های جمع‌­آوری شده از نظر نرمال بودن با آزمون Shapiro-Wilk بررسی و با استفاده از آزمون­‌های تجزیه واریانس یک ­طرفه و دانکن تجزیه و تحلیل شد. طبق نتایج حاصل از تجزیه واریانس تأثیر تاغ‌کاری با روش­‌های مختلف بر تاج پوشش، تراکم، شادابی و عمق ریشه­‌دوانی درختچه تاغ و درصد پوشش گیاهی در سطح 1% معنی‌دار است و تأثیر آن بر نفوذپذیری و رطوبت خاک در اردیبهشت ماه در سطح 1% و ذخیره کربن در سطح 5% معنی‌دار است. افزایش تاج پوشش گیاهی به مقدار 5.1%، تراکم 249.7 اصله در هکتار، تاج پوشش تاغ 3.7%، طبقه شادابی 1.5، رطوبت خاک در بهار 1.38% ریشه‌دوانی بیش از 3 متر و نفوذپذیری 8.03 سانتیمتر بر ساعت مربوط به کاشت در خشکه‌رودها بوده که موفقیت نسبی در توسعه پوشش گیاهی منطقه داشته است.