Effecten van hormoonverstorende stoffen op kikkers

Omdat de ontwikkeling van amfibieen sterk hormoon-gereguleerd is, is onderzocht in hoeverre de kikker een geschikte indicator is voor hormoonverstorende stoffen in het milieu. Hiertoe zijn in het laboratorium blootstellingstudies uitgevoerd met kikkerlarven en volwassen Rana kikkers, welke algemeen in Nederland voorkomen. Onderzocht is in hoeverre oestradiol (E2) en tetrachloordibenzo-p-dioxine (TCDD) de ontwikkeling, overleving, lichaams- en orgaangewichten, geslachtsorganen en -hormonen, en specifieke cytochroom P450 enzymen beinvloeden. Ook is de onderlinge samenhang van deze ettectparameters bestudeerd. In een in-situ veldstudie zijn de overleving en ontwikkeling van larven van Rana Kikkers, die zijn uitgezet in de sterk verontreinigde Volgermeerpolder en een niet-verontreinigde referentielocatie, beschouwd. Naast dit alles zijn juveniele Rana kikkers gevangen uit beide locaties, waarin interne concentraties dioxine-achtige stoffen en activiteiten van specifieke cytochroom P450 enzymen zijn bepaald.