تأثیر آموزش مدیریت استرس بر سلامت روان مادران دارای کودک مبتلا به اختلال بیش فعالی نقص توجه

مقدمه: بيش فعالی نقص توجه يکی از شايع‌ترين اختلالات روان‌پزشکی کودکان است. هدف از انجام اين پژوهش، بررسی تأثير آموزش مديريت استرس به شيوه شناختی رفتاری بر سلامت روان مادران دارای کودک مبتلا به اختلال بيش فعالی نقص توجه بوده است. روش: در اين پژوهش مداخله‌ای پنجاه و دو مادر کودک مبتلا به اختلال بيش فعالی نقص توجه به طور تصادفی در دو گروه آزمايش و کنترل قرار گرفتند. محيط انجام پژوهش درمانگاه تخصصی و فوق تخصصی امام رضا (ع) و بيمارستان حافظ در شهر شيراز در سال 1391 بود. جهت سنجش سلامت روان و استرس از پرسشنامه‌های سلامت عمومی و مقياس افسردگی-اضطراب- استرس (DASS-21) استفاده شد که قبل، بلافاصله و يک ماه پس از مداخله توسط مادران تکميل شد. مداخله طی 8 جلسه آموزش 90 دقيقه‌ای به صورت يک بار در هفته انجام شد. يافته‌ها: تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS v.16 و روش آناليز واريانس اندازه‌های تکراری جهت مقايسه درون گروهی و آزمون تی‌مستقل جهت مقايسه بين گروهی انجام شد. ميانگين نمره استرس، اضطراب، افسردگی و سلامت روان پيش از انجام مداخله در بين دو گروه تفاوت معناداری با هم نداشتند. پس از مداخله ميانگين نمره استرس و سلامت روان بين دو گروه تفاوت معناداری را نشان داد. به طوری که ميانگين نمره استرس در گروه آزمايش (32/4±29/12) به طور معناداری کمتر از گروه کنترل (69/3±77/14) بود. همچنين ميانگين نمره سلامت روان در گروه آزمايش (56/10±50/20) به طور معناداری کمتر از گروه کنترل (60/12±70/33) بود. يک ماه پس از پايان مداخله تغيير در ميانگين نمرات استرس و سلامت روان همچنان برای گروه آزمايش ثابت باقی ماند. تغيير در ميانگين نمرات اضطراب و افسردگی برای گروه آزمايش از لحاظ آماری معنادار بود. نتيجه‌گيری: يافته‌ها اثربخشی تأثير آموزش مديريت استرس به شيوه شناختی رفتاری بر سلامت روان مادران دارای فرزند مبتلا به اختلال بيش فعالی نقص توجه را تأييد می‌کند.