اثربخشی برنامهی بخشایشگری در کاهش مشکلات رفتاری برونیسازی شدهی نوجوانان مقیم کانون اصلاح و تربیت تهران

هدف: پژوهش حاضر به‌منظور بررسی اثربخشی برنامه‌ی بخشایشگری در کاهش مشکلات رفتاری برونی‎سازی شده‎ی نوجوانان مقیم کانون اصلاح و تربیت تهران انجام شد. روش: این پژوهش یک مطالعه‌ی نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون و گروه کنترل بود. در این پژوهش 30 نوجوان با مشکلات رفتاری مقیم کانون اصلاح و تربیت به روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب شدند. آزمودنی‌ها به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش طی 16 جلسه‌ی 120 دقیقه‌ای در جلسات آموزش بخشایشگری شرکت کردند، درحالی‌که به گروه کنترل آموزشی داده نشد. ابزار جمع‌آوری داده‌ها در این پژوهش فرم گزارش معلم، آخن‌باخ و رسکورلا (2001) بود و اطلاعات به ‌دست ‌آمده با روش کوواریانس چند متغیره و با استفاده از نسخه‌ی 23 نرم‌افزار SPSS تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که آموزش برنامه‌ی بخشایشگری اثر معنی‌داری در کاهش مشکلات رفتاری برونی‎سازی شده‎ی نوجوانان (مشکلات پرخاشگری و مشکلات قانون‌شکنی) با مشکلات رفتاری دارد (05/0>P). نتیجه‌گیری: آموزش این برنامه با نتایج مثبت و مؤثری در کاهش اختلال‌های رفتاری گروه آزمایش همراه بود؛ بنابراین توجه به برنامه‌های بخشایشگری در کاهش مشکلات رفتاری نوجوانان ضروری است و اهمیت ویژه‌ای دارد.