اثر هورمونپرایمینگ و زوال بذر بر ویژگیهای جوانهزنی و فعالیت آنزیم های آنتیاکسیدانت در بذور ارقام ذرت (Zea mays L.)

زوال بذر ‌یکی از عوامل کاهش­دهنده بنیه و محدودکننده جوانه‌زنی در ‌بذر می‌باشد. شناسایی عوامل تاثیرگذار بر زوال بذر بسیار با اهمیت است. به­منظور بررسی اثر هورمون­های گیاهی بر ویژگی­های جوانه­زنی و فعالیت آنزیم‌های آنتی­اکسیدانت بذور فرسوده ذرت آزمایشی در سال 1394 در آزمایشگاه بذر گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده علوم زراعی و دامی دانشگاه تهران انجام گرفت. این تحقیق به­صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل عامل رقم در دو سطح (رقم 704و 260)، عامل پیری زودرس در 4 سطح (0، 5، 10 و 15 روز) و عامل هورمون در دو سطح (هورمون جیبرلین و هورمون سیتوکینین) بودند. زوال بذر سبب کاهش شاخص­های جوانه­زنی و کاهش فعالیت آنزیم­های آنتی­اکسیدانت پراکسیداز و کاتالاز شد. تیمار بذرهای زوال­یافته با هورمون­های سیتوکینین و جیبرلین سبب افزایش فعالیت آنزیم­های آنتی­اکسیدانت شد. هورمون سیتوکینین نسبت به هورمون جیبرلین اثر بیش­تری بر افزایش فعالیت آنزیم­های آنتی­اکسیدانت در بذرهای زوال­یافته داشت. نتایج نشان داد که بنیه ضعیف بذر سبب کاهش فعالیت آنزیم­ها می­شود و هورمون­های گیاهی به­عنوان یک رهیافت زراعی سبب جبران خسارت در بذرهای با بنیه پایین ‌استفاده می­شوند. رقم 704 با بنیه بالاتر فعالیت آنزیمی بیش­تری را نسبت به رقم 260 نشان ‌داد.