بهبود ارزش تغذیهای دوگونه میکروجلبک سبز Dunaliella به وسیله تغییر در فاکتورهای محیط کشت

جلبک­ های تک‌ سلولی به­ عنوان فیتوپلانکتون منابع مهم و کارآمدی در تغذیه لاروها و آبزیانی نظیر ماهی و میگو می­ باشند. در این تحقیق ارزیابی شاخص‌های سرعت تکثیر، مقدار رنگدانه‌ها، میزان قند و پروتئین دو گونه جلبک Dunaliella salina وD. bardawil  در درون سه محیط کشت Ramaraj(R), Johnson(J), Shaish(S) انجام شد و نتایج مورد مطالعه قرار گرفتند. در هر سه محیط، سرعت رشد سلول­ ها در 1 مولار نمک NaCl، بیش از 2 و سرعت تکثیر در گونه D. salina نیز تقریبا در حدود دو برابر گونه bardawil .D بود. تاثیر تیمار محیط­ کشت در تحریک تقسیمات سلولی، غالبا با برتری محیط J، سپس S و نهایتا R مشاهده گردید. در مولاریته 1، بیشترین سرعت رشد ویژه جلبک، در محیط ­کشت ­های J و S و در مولاریته 2 در محیط J همگی تا روز 8، مشاهده گردید. حجم سلولی در گونه D. bardawil دو برابر گونه D. salina و بیشترین افزایش حجم سلولی در 2مولار، برای هر دو گونه، در محیط کشت S مشاهده شد. تغییرات مقدار وزن تر و خشک، با الگوی تقریبا افزایشی در طول زمان، بویژه در دو محیط­کشت S و J و با برتری تاثیر مثبت محیط ­کشت S دنبال شد. بیشترین میزان کاروتنوئیدکل بر میلی‌لیتر و بر وزن خشک در 1مولار D. bardawil، به ­ترتیب در محیط‌ های S و R مشاهده گردید. تغییرات بتاکاروتن بر اثر مولاریته و نوع محیط­کشت، الگویی تقریبا مشابه کاروتنوئید کل داشت. بیشترین مقدار کلروفیل بر میلی­ لیتر در محیط ­های S و J و بیشترین مقدار این شاخص بر وزن خشک، در محیط R مشاهده گردید. بیشترین تاثیر در افزایش مقدار پروتئین سلول­ ها مربوط به محیط J بود که با تاثیر القایی بالاتر محیط R در تولید قند کل، تفاوت داشت. به­ طور کلی یافته ­ها، تاثیر معنی‌دار نوع محیط­ کشت و میزان غلظت نمک، بر افزایش مواد مغذی جلبک تک­سلولی آب شور را علاوه بر نوع گونه، پیشنهاد می­ کنند.