اثر تمرینات تناوبی شدید برسطح سرمی پروگرانولین و شاخص مقاومت به انسولین در زنانِ کم تحرکِ دارای اضافه وزن و چاق

سابقه و هدف: پروگرانولین، آدیپوکاین نوظهور مترشحه از بافت چربی است که با بیماری‌های متابولیکی همراه با چاقی نظیر مقاومت به انسولین و دیابت نوع دو ارتباط دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین تناوبی شدید بر سطح سرمی پروگرانولین، انسولین، گلوکز ناشتا و شاخص مقاومت به انسولین (HOMA-IR) در زنان جوان کم‌تحرک چاق و دارای اضافه‌وزن بود. مواد و روش‌ها: 20 زن ‌داری اضافه‌وزن و چاق به‌طور تصادفی به دو گروه تجربی (میانگین سنی 14/4±5/32 سال و شاخص توده بدنی 12/6±18/33 کیلوگرم بر مترمربع) و کنترل (میانگین سنی 33/2±45/35 سال و شاخص توده بدنی 65/1±58/26کیلوگرم بر مترمربع) تقسیم شدند. آزمودنی‌ها در گروه تجربی در هشت هفته تمرین تناوبی شدید (یک دقیقه تناوب دویدن با شدت 90 درصد ضربان قلب بیشینه با یک دقیقه تناوب استراحت دویدن با شدت 60-50 درصد ضربان قلب بیشینه، 10 نوبت در هر جلسه، 20 دقیقه در هر جلسه، سه بار هفته) شرکت کردند. اندازه‌گیری شاخص‌های خونی و آنتروپومتری موردبررسی قبل و بعد از اجرای پروتکل تمرینی انجام گرفت. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها به کمک آزمون تحلیل کوواریانس، تی زوجی و آزمون همبستگی پیرسون در سطح معناداری آماری ۰۵/۰>P انجام شد. یافته‌ها: اجرای تمرینات تناوبی شدید سبب کاهش معنادار سطوح سرمی پروگرانولین (013/0=P)، وزن (001/0=P)، شاخص توده بدنی (001/0=P) و درصد چربی بدن (001/0=P) گردید. همچنین، تغییرات انسولین (039/0=P)، وزن (001/0=P)، شاخص توده بدنی (005/0=P) و درصد چربی بدن (001/0=P) بین گروه تمرین و کنترل تفاوتی معنی دار داشت. نتیجه‌گیری: تمرینات تناوبی شدید سبب کاهش معنادار سطوح سرمی پروگرانولین شده و می‌تواند روشی مؤثر در بهبود ترکیب بدنی و شرایط متابولیکی در زنان جوان چاق و دارای اضافه‌وزن باشد.