Microbiologische diagnostiek in de mondzorgpraktijk

Om een antwoord te vinden op vragen met betrekking tot biofilmgerelateerde processen in de mond is sinds de jaren tachtig het kweken van micro-organismen binnen de mondzorgpraktijk veelvuldig uitgevoerd. Het is echter al jaren duidelijk dat het uitvoeren van microbiologische diagnostiek bij caries een zinloze missie is voor zowel patient als behandelaar. Er is met diagnostiek niet meer te zien dan de behandelaar al ziet bij het klinisch onderzoek. Wat parodontitis betreft is de literatuur ook duidelijk. Sinds we parodontitis zien als een ontstekingsziekte in plaats van een infectieziekte, weten we dat er meer aan de hand is bij deze patienten dan alleen de aanwezigheid van pathogene bacterien. Deze paradigmaverschuiving moet leiden tot een betere, op de individuele patient gerichte behandeling. De enige zinvolle diagnostiek binnen een mondzorgpraktijk is die naar de kwaliteit van het unitwater. Als het resultaat boven een bepaalde norm uitkomt, is er een grotere kans op de aanwezigheid van longpathogenen in het unitwater en moeten er maatregelen worden genomen om de waterbiofilm aan te pakken.