آسیب شناسی مدیریت شهری در شهر اقوام (مورد مطالعه: شهر نورآباد، استان لرستان)

تبیین موضوع: ارتقای روستاها به شهر در کانون­های استقرار ایلات، عشایر و روستائیان، نوع خاصی از شهرها با عنوان «شهر اقوام» را در ایران معاصر شکل داده است. این شهرها به مرور، تبدیل به مقصد مهاجرتی عشایر و روستائیان مناطق پیرامون شده و با ویژگی­هایی از قبیل رشد شتابان جمعیت، تسلط فرهنگ قوم ­گرایی و طایفه­گرایی و جداگزینی اجتماعی- فضایی، در حلقه­ای از ناکارآمدی در حوزه مدیریت شهری گرفتار شده­اند. براین اساس، هدف اصلی مقالۀ حاضر، آسیب­شناسی مدیریت شهری در شهر اقوام است. روش: پژوهش حاضر از لحاظ هدف، پژوهشی کاربردی و از نظر شیوة گردآوری­ داده­ها، پژوهشی توصیفی- تحلیلی محسوب می­شود. به منظور دست­یابی به اهداف تحقیق، داده­های موردنیاز با استفاده از پرسش­نامه و به شیوه خوشه­ای و تصادفی ساده از نمونه­ای با حجم 260 نفر شامل شهروندان، پرسنل شهرداری، شهرداران و مشاوران شهرداری نورآباد گردآوری شده است. برای تحلیل داده­ها، از آزمون­ آماری T تک­نمونه­ای استفاده شده­است. یافته‎ها: نتایج بدست آمده از آزمون T تک­نمونه­ای نشان می­دهد که از نظر ساکنان محلی دو عامل قوم­گرایی و تعلقات مذهبی، به طور معناداری مهم­ترین عوامل موثر بر شیوه انتخاب اعضای شورای شهر توسط شهروندان می­باشند. علاوه براین، از نظر پاسخگویان، لابی­گری با ارزش T برابر 3/16 و قوم­گرایی با ارزش T برابر 9/7، مهم­ترین معیارهای اثرگذار در انتخاب شهرداران بوده­اند. میزان رضایت شهروندان از عملکرد شوراهای اسلامی شهر نورآباد در سطح پایینی قرار داشته و بیش از 68 درصد پاسخگویان، نارضایتی خود را از عملکرد شوراها ابراز داشته­اند. تحلیل نظرات شهرداران، مشاوران و کارکنان شهرداری نشان­ می­دهد که اعضای شورای شهر به شیوه­های مختلفی از قبیل نصب و عزل پرسنل، دخل و تصرف در انتخاب پیمانکار، هدایت پروژه­های عمرانی به سمت بخش­های خاصی از شهر، در امور اجرایی شهرداری دخالت می­کنند. نتایج: در فرایندی بازخوردی، شورای برآمده از ساختار اجتماعی-فضایی مبتنی بر قوم­گرایی منجر به انتخاب شهردار براساس منافع فردی و قومی شده و از این طریق با دخالت در امور اجرایی شهرداری، زمینه را برای ناکارآمدی مدیریت شهری فراهم ساخته است.