واکاوی مدلی برای تبیین احساس تنهایی دانشجویان دختر و پسر بر اساس صفات سهگانههای تاریک شخصیت: مطالعهی نقش واسطهای سبکهای عشقورزی

هدف پژوهش حاضر بررسی امکان پیش‌بینی احساس تنهایی دانش‌جویان بر اساس صفات سه‌گانه‌های تاریک شخصیت و واسطه‌گری سبک عشق‌ورزی بوده است. روش این پژوهش هم‌بستگی از نوع تحلیل مسیر بود. 551 دانش‌جو (295 دختر و 256 پسر) به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله­ای از دانشگاه‌های شهر ساری انتخاب شدند و به پرسش‌نامه‌ی سه‌گانه‌های تاریک (Jonason & Webster) و مقیاس‌های نگرش نسبت به عشق (Hendrick, Hendrick, & Dick) و احساس تنهایی (Russel, Peplau, & Cutrona) پاسخ دادند. داده­ها با استفاده از روش آماری تحلیل مسیر و نرم افزار آماری AMOS تحلیل شدند. یافته‌ها نشان داد که در نمونه‌ی دانش‌جویان دختر، صفت جامعه‌ستیزی با واسطه‌ی سبک عشق‌ورزی رمانتیک بر احساس تنهایی و در نمونه‌ی دانش‌جویان پسر، صفت خودشیفتگی با واسطه‌ی سبک عشق‌ورزی شیداگونه بر احساس تنهایی اثر دارد. بنابراین می‌توان گفت که لااقل بخشی از رابطه‌ی بین صفات سه‌گانه­ی تاریک شخصیت و احساس تنهایی در نمونه‌های دانش­جویی به واسطه­ی اثر واسطه‌گری نگرش‌های مختلف به روابط عاشقانه قابل تبیین است.