مطالعة تطبیقی برنامههای رشد و توسعة حرفهای اعضای هیئت علمی در دانشگاههای مختلف

هدف از اجرای پژوهش حاضر، توصیف برنامه‌های رشد و توسعة حرفه‌ای اعضای ‌هیئت‌ علمی‌ بود. این پژوهش، مطالعه‌ای تطبیقی از نوع توصیفی است. برنامه‌های 53 دانشگاه ایران، آمریکا، کانادا، استرالیا، انگلستان، هنگ‌کنگ، به شیوة فرا‌‌ترکیب کیفی در MAXQDA10  کدگذاری خط‌به‌خط شد. مؤلفه‌های ‌شناسایی ‌شده به صورت قیاسی، تلفیق و توصیف شدند. بر اساس یافته‌های پژوهش، شیوه‌های ارائة‌ برنامه‌ها عبارت‌اند از: برگزاری ‌کارگاه، ارشادگری، درس‌های ‌بلندمدت، سمینار، کارورزی ‌زیر نظر ارشادگر، جلسات گفتگو، معارفه، نقد تدریس‌های ‌نمونه‌، مشاورة فردی، شرکت در جلسات‌ دانشگاه، شبکه‌سازی‌ تجارب، نقد همتایان، گروه‌های ‌مطالعاتی، دوره‌های ‌کوتاه‌مدت، مشارکت ‌اجتماعی، سایة استاد، کارپوشة تدریس، مصاحبه با اعضای ‌هیئت ‌علمی، مشاورة گروهی، کار گروهی، خودآموز، در باز کلاس ‌درس. محتوای دوره‌ها عبارت‌اند از: موضوعات مرتبط با تعلیم‌وتربیت، مدیریت، شایستگی‌های ‌بین ‌فردی ‌ـ ‌اجتماعی، نگارشی، پژوهش ‌ـ ‌اخلاق ‌‌پژوهش، آینده‌پژوهی، آشنایی با نقش‌های ‌سازمانی، شایستگی‌های ‌فردی، ارائة خدمات، اخلاق‌ حرفه‌ای، تأیید جامعة علمی. موضوعات با مخاطب ‌عام به صورت مرکزی، عموما در مرکز تحصیلات تکمیلی و با همکاری مراکز فناوری، کتابخانه‌ها، دانشکده‌های ‌همکار مانند دانشکدة مدیریت و موضوعات با مخاطب خاص در دانشکده‌های موضوعی ارائه می‌شوند. شیوه‌های ارائة دوره‌ با توجه به هدف‌ها، امکانات و فرهنگ ‌حاکم بر مؤسسه و محتوای دوره‌ها با توجه به هدف‌های مؤسسه تعیین می‌شوند. به منظور طراحی و اجرای موفق دوره‌ها لازم است نیازهای اعضای ‌هیئت ‌علمی و فرهنگ یادگیری آنها شناسایی شود.