پیشبینی تغییرات رخسارهای سنگ مادر با استفاده از میزان سولفور و نیتروژن موجود در نفت های خلیج فارس

استفاده از فراوانی سولفور و نیتروژن از پارامترهای مفید در گروه بندی نمونه های نفتی در یک حوضه رسوبی و نشانی از نوع رخساره سنگ منشا مولد هیدروکربورها می باشد. وجود کانی های رسی در سنگ مولد هیدروکربور سبب کاهش میزان سولفور و افزایش میزان نیتروژن در نمونه ی نفت می شود. مطالعه بر روی نمونه های نفت خلیج فارس نشان می دهد که بخش عمده ی نفت این مخازن در محدوده ی نفت های با سولفور بالا قرار دارد. میادین خارگ، دورود و هندیجان دارای بیشترین درصد سولفور و میادین رسالت، رشادت، سلمان و بلال دارای کمترین میزان سولفور می باشد. اکثر نمونه های نفت مخازن بخش ایرانی خلیج فارس دارای نسبت سولفور به نیتروژن بالای 5 است. این نسبت نشان می دهد که سنگ منشا هیدروکربورهای مخازن خلیج فارس دارای رخساره ی عمدتا مارنی بوده که در محیط پلاژیک نهشته شده است. در بخش غربی و شمال غربی میزان رخساره کربناته-تبخیری در سنگ منشا و در بخش شرقی و جنوبی رخساره  شیلی افزایش می یابد.