Żyd i Arab/muzułmanin w europejskich geometriach tożsamości i różnicy

Celem tekstu jest proba uchwycenia integralnych, choc czasami antytetycznych i skrywanych wiezi, ktore w europejskim (chrześcijanskim/zsekularyzowanym) imaginarium lączyly zydow i muzulmanow, Żydow i Arabow. Idea tekstu wyrasta z przekonania, ze procesu konstytuowania sie jakiejkolwiek tozsamości lub wspolnotowości nie da sie satysfakcjonująco opisac bez wyjścia poza standardową analize, ktora koncentruje sie na tym, jak tozsamośc ustanawia sie poprzez odniesienie do tego, co wobec niej inne. Tezą autorki jest to, ze w przypadku europejskich (chrześcijanskich/zsekularyzowanych) wspolnot i tozsamości kluczowym elementem odnoszenia sie do „inności” jest konceptualne i polityczne zonglowanie roznymi kategoriami „innych”, a wiec m.in. figurami „zyda” i „muzulmanina”, „Żyda” i „Araba”. Autorka rekonstruuje zmienne konfiguracje, w jakich na przestrzeni europejskiej historii pojawialy sie te figury. Pokazuje, ze ewoluowaly one od etapu, na ktorym roznorodne wyobrazenia na temat zydow i muzulmanow, Żydow i Arabow zawieraly czesto przekonanie o ich rozmaicie rozumianym pokrewienstwie i bliskości, do etapu, w ktorym nastepuje radykalne symboliczne i polityczne zerwanie miedzy tym, co zydowskie i tym, co muzulmanskie/arabskie. Zawarta w tekście analiza przedstawiona jest jako baza do zrozumienia mechanizmow antysemityzmu i islamofobii, a takze lączących je korelacji.