Outcome of Peritoneal-Dialysis Related Peritonitis in Children: A Single Center Experience

GIRIŞ ve AMAC: Bu calismada, periton diyaliz unitemizdeki peritonit ataklarinin etyolojisi, klinik bulgusu, tedavisi, gorulme sikligi ve mikrobiyolojik profili incelenmistir. YONTEM ve GERECLER: Ocak 2004 – Aralik 2011 tarihleri arasinda merkezimizde, kronik periton diyalizi ile izlenen, peritonit atagi gecirmis olan 55 hastayi retrospektif olarak incelendi. BULGULAR: Hastalarimizda toplam 157 atak saptandi. Peritonit atak sikligi incelendiginde; 23,9 hasta ayinda 1 atak olarak saptandi. SAPD uygulanan hastalarda atak sikligi 26,8 hasta ayinda 1 iken, APD uygulanan hastalarda 20,1 hasta ayinda 1 olarak saptandi.  Ataklarin %30,5‘inde (n=48) ureme saptanmadi,%42,6‘sinda (n=67) gram pozitif ureme,  %19,7‘sinde (n=31) gram negatif ureme, % 3,8 ‘inde (n=6) polimikrobial gram pozitif ureme, %0,6 ‘sinda (n=1) polimikrobial gram negatif ureme, % 0,6 ‘sinda ( n=1) polimikrobial kombine ureme ve % 1,9 ‘unda (n=3) diger grup uremeler saptandi.  Swanneck cift cuff periton diyaliz katateri takili olan 42 hastada ortalama peritonit atak sayisi 3 ± 2,34 iken, tenckhoff cift cuff periton diyaliz katateri takili olan 13 hastanin ortalama peritonit atak sayisi 2,38 ± 1,60 olarak saptandi.  TARTIŞMA ve SONUC : Calismamizda, hasta yasinin, cinsiyetinin, diyalize baslama yasinin, periton diyaliz tipinin, katater tipinin, katater takilma seklinin peritonit atak sayisini etkilemedigini gorduk. Bu tespit peritonit atak sikligini azaltmada uygulayici ebeveyn egitimini sorgulamanin onemine isaret edebilir.