تحلیل تفاوت بلاغی زبان عبارت و اشارت در نثر عرفانی خواجه عبدالله انصاری
2021
خواجه عبدالله انصاری خالق آثار برجستهای است که سبک جدیدی از نثر را رقم زده است، اما آثار خواجه همگی بر یک شیوه نیست و تفاوت زبان عبارت و اشارت را میتوان در دو دسته از آثار وی مشاهده کرد. برخی از آثار خواجه مانند «صدمیدان» با هدف تعلیم مبانی عرفانی نوشته شده و برخی دیگر از جمله «الهینامه» از نوع ادب غنایی است. مقالۀ حاضر کوشیده است با مقایسۀ ویژگیهای بدیعی و بیانی دو اثر برجسته از این نویسندۀ صاحب سبک، الهینامه و صدمیدان، به روش کتابخانهای با هدف نشان دادن تفاوت ویژگیهای بلاغی در زبان عبارت و اشارت خواجه، به مقایسۀ تطبیقی سبک بلاغی این دو دسته از آثار وی بپردازد. نتایج این پژوهش نشاندهنده کاربرد بیشتر اغلب آرایههای لفظی و معنوی در الهینامه است مگر آرایۀ تضمین که خواجه برای اثبات سخنان خود در صدمیدان از آن بیشتر بهره برده است. همچنین تحلیل بسامدی آرایههای این دو اثر ثابت میکند که این عارف سخنشناس بر لفظ و معنا بسیار تسلط داشته و با رعایت تناسب و ارتباط بین آنها به دو شیوه (زبان عبارت و اشارت) در زبان عرفانی رسیده است.
- Correction
- Source
- Cite
- Save
- Machine Reading By IdeaReader
0
References
0
Citations
NaN
KQI