Does the Optimal Size of Defense Expenditure Exist? An Empirical Study on Turkey

Bu calismanin amaci; savunma harcamalari ile buyume arasinda “ters U” seklinde bir iliskinin olup olmadigini, optimal savunma harcamasi oranin ne oldugunu ve Turkiye’nin 1990-2017 yillari arasindaki savunma harcamalarinin optimal olup olmadigini analiz etmektir. Calismada bagimli degisken olarak ekonomik buyume orani, bagimsiz degiskenler olarak da yillik savunma harcamalarinin milli gelir icindeki orani ile yillik issizlik oranlari kullanilmistir. Calismada, Turkiye’ye ait 1990-2017 donemin verileri zaman serisi analizi kullanilarak analiz edilmistir. Bu verilerden milli gelir buyume orani ile issizlik verileri Dunya Bankasi veri tabanindan, savunma harcamalarinin milli gelir icindeki orani da SIPRI veri tabanindan alinmistir. Calisma neticesinde; Turkiye’de Armey Egrisi’nin gecerli oldugu, bir baska ifadeyle savunma harcamalari ile buyume arasinda “ters U” seklinde bir iliskinin oldugu gozlenmistir. Turkiye’de savunma harcamalarinin milli gelir icindeki optimal degeri ise %2,5 olarak tespit edilmistir. Turkiye’nin 2010 yili sonrasi yillik savunma harcamalari goz onune alindiginda; yapilan harcamalarin %2,5’lik oranin altinda oldugu gorulmektedir. Buradan hareketle, savunma harcamalarinin %2,5 oranina kadar artirilmasiyla, milli gelirin de artirilabilecegini ifade etmek mumkundur. Savunma sanayinin imalat sanayi icinde lokomotif pozisyonu goz onune alindiginda; yapilan bu degerlendirme gerek Kaldor’un birinci yasasiyla gerekse alanda savunma harcamalarinin buyume uzerinde pozitif yonlu etkisini gozlemleyen calismalarla tutarlidir.