علت و پیامد نهایی حوادث قابل پیشگیری در سالمندان؛ یک مطالعه اپیدمیولوژیک

مقدمه: به موازات افزایش جمعیت سالمندان در جوامع، مشکلات پزشکی این گروه سنی نیز افزایش می‌یابد. از جمله این مشکلات می‌توان به حوادث قابل پیشگیری اشاره نمود. هر ساله بيش از 5 ميليون نفر در نتيجه این گونه آسيب‌ها جان خود را از دست می دهند. لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی علل و پیامد حوادث قابل پیشگیری در سالمندان طراحی شده است. روش کار: پژوهش حاضر يک مطالعه مقطعي‎ گذشته نگر بر روی سالمندان بستری شده در بیمارستان طی دو سال می باشد. اطلاعات مورد نياز از طريق سرشماری و با استفاده از چک لیستی مشتمل بر  اطلاعات دموگرافیک، علت حادثه، طول مدت بستری، تعداد دفعات مراجعه و پیامد نهایی جمع آوری و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS 16 مورد آنالیز توصیفی قرار گرفت. يافته ها: در مجموع اطلاعات 2336 بیمار با میانگین سنی 02/9 ± 24/72 سال مورد ارزیابی قرار گرفت (7/50 درصد زن). فراوان ترین علل حوادث به ترتیب عبارت بودند از سقوط 1033 (2/44 درصد) مورد، مسمومیت عمدی 382 (4/16درصد) مورد و مسمومیت تصادفی 360 (4/15 درصد) مورد. متوسط طول مدت بستری 70/7 ± 5 روز بود. تعداد سالمندان فوت شده در طی زمان مورد مطالعه 144 (2/6 درصد) نفر بود. از جهت نوع حادثه (001/0 > p) و پیامد نهایی (001/0 > p) تفاوت معنی داری بین دو جنس مشاهده گردید. نتيجه گيری: بر اساس یافته های مطالعه حاضر سقوط، مسمومیت عمدی و مسمومیت تصادفی به ترتیب شایعترین علل بروز حوادث قابل پیشگیری در سالمندان مورد مطالعه بودند. اکثریت موارد بعد از بهبودی نسبی از بیمارستان ترخیص شده بودند و سه عامل فوق الذکر شیوع بالاتری در زنان داشتند. بهبودی کامل درمسمومیت ها، عدم بهبودی کامل در موارد سقوط و فوت در مسمومیت‌ها و سوختگی بیشترین فراوانی ها را داشتند.