اثربخشی آموزش مهربانی به خود بر بدتنظیمی هیجانی و فرسودگی تحصیلی دانشآموزان دختر خودآسیب رسان

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مهربانی‌به‌خود بر بدتنظیمی‌هیجانی و فرسودگی تحصیلی دانش‌آموزان دختر خودآسیب‌رسان بود. این‌پژوهش شبه‌آزمایشی، با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری این‌پژوهش شامل دانش‌آموزان دختر خودآسیب‌رسان در پایه یازدهم رشت در سال تحصیلی 98-1397 بود. نمونه پژوهش 35 دانش‌آموز دختر خودآسیب‌رسان بود که به صورت تصادفی در دو گروه (18 نفر گروه آموزش مهربانی‌به‌خود و 17 نفر گروه کنترل) گمارده شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها، از پرسشنامه خودآسیب‌رسان ، مصاحبه بالینی ساختار یافته بر اساس DSM-V، پرسشنامه دشواری در تنظیم‌هیجان و پرسشنامه فرسودگی تحصیلی استفاده شد. گروه آزمایش، آموزش مهربانی‌به‌خود را در هشت جلسه و گروه کنترل، آموزش‌نما را دریافت کردند. نتایج تحلیل واریانس چند متغیره نشان داد که آموزش مهربانی‌به‌خود در کاهش بدتنظیمی‌هیجانی و فرسودگی تحصیلی دانش‌آموزان خودآسیب‌رسان تأثیر دارد. این‌یافته‌ها بیان می‌کند که آموزش مهربانی‌به‌خود می‌تواند به عنوان تعدیل‌کننده خودآسیب‌رسانی و بهبود مشکلات هیجانی دانش‌آموزان خودآسیب‌رسان در قالب یک بسته آموزشی مکمل مورد استفاده قرار گیرد.