INSTRUCTING THE IDIOM OF OTTOMAN ELITE WITHIN A VERSIFIED DICTIONARY: LUGHAT-I ZUREFA AND DATA IT PROVIDES ON THE DIFFERENCES BETWEEN HIGH LITERARY OTTOMAN AND COMMON SPOKEN TURKISH

Luġat-i Ẓurefā-yi Āsitāne-i ʿAliyye (Istanbul Aydinlarinin Dili) isimli eser, Osmanli aydinlari tarafindan kullanilan buyuk olcude Arapca ve Farsca kelimelere dayali Yuksek Osmanlica denilen seckinler dilini halka ogretmek amaciyla yazilmis manzum sozluktur. 18. yuzyilda kaleme alindigi dusunulen, yazari ve mustensihi bilinmeyen bu eser, her biri 9 beyitten olusan ve farkli aruz kalibiyla yazilmis 61 gazel yapili bolum icinde Osmanlicaya ait kelimeleri halk konusma Turkcesindeki kelimelerle aciklar. Eser, halk konusma Turkcesiyle aydin Osmanlicasi arasindaki kelime duzeyindeki farklilasmayi ortaya koyarken donemin halk konusma Turkcesinde kullanilan ancak kaynaklara girmemis kelimeler ile Turkcede meydana gelen fonetik ve fonolojik degisiklikleri gosteren ozgun veriler ortaya koyar.