بررسی تأثیر تدریس به روش مونته سوری بر خودانگاره و انگیزش در دانشآموزان پسر پایه اوّل ابتدایی شهر تبریز

هدف اصلی این پژوهش بررسی تأثیر تدریس به روش مونته‎سوری بر خودانگاره و انگیزش در دانش‎آموزان پسر پایه اول ابتدایی شهر تبریز می‌باشد. روش تحقیق نیمه آزمایشی از نوع طرح پیش‎آزمون - پس‎آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش‎آموزان پسر پایه اول ابتدایی شهر تبریز از 665 مدرسه در سال تحصیلی 1395-1394 تشکیل می‎دهد. نمونه این پژوهش شامل 40 نفر دانش‏آموز پسر پایه اول ابتدایی(20 نفر گروه آزمایش و 20 نفر گروه کنترل) می‌باشد که با روش نمونه‏گیری تصادفی خوشه‎ای چند مرحله‎ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده‎ها از پرسشنامه خودانگاره و انگیزش لیو، ونگ و پارکینس که برای ارزیابی خودانگاره و انگیزش برای گروه سنی پیش دبستان و دبستان به صورت خود گزارش‎دهی طراحی شده است استفاده شد. جلسات تدریس به روش مونته‎سوری(به تعداد 40 جلسه) بر روی گروه آزمایش اجرا گردید و گروه کنترل در معرض آموزش رایج و سنتی قرار گرفتند. پس از برگزاری جلسات تدریس به روش مونته‎سوری و تحلیل داده‎ها با روش تحلیل کوواریانس، نتایج نشان داد که تدریس به روش مونته‎سوری بر خودانگاره و انگیزش دانش‎آموزان پسر پایه اول ابتدایی مؤثر بوده است و این روش توانسته است باعث تقویت خودانگاره و افزایش انگیزش در دانش‎آموزان پسر شود.