اثربخشی اجرای برنامه ملی غربالگری بیماری کم کاری مادرزادی تیرویید نوزادان در ایران

مقدمه :‌ عقب‌ماندگی ذهنی مهمترین عارضه درمان دیررس بیماران مبتلا به کمکاری مادرزادی تیرویید است. تشخیص زودرس و درمان بهنگام و مناسب نقش بسیار مهمی در پیشگیری از بروز این عارضه دارد. اجرای برنامه ملی غربالگری کمکاری مادزادی تیرویید نوزادان، پیشگیری بروز عقب‌ماندگی ذهنی در مبتلایان را در پی دارد. هدف از انجام این پژوهش، بررسی اثربخشی اجرای این برنامه در کشور بود. روش پژوهش:‌ ضریب هوشی 32 بیمار شناسایی شده در برنامه غربالگری نوزادان با 35 کودک سالم مقایسه شد. نمونه‌ها از نظر سن(5-4 ساله) جنس و طبقه اجتماعی یکسان بودند. ضریب هوشی نمونه‌ها با استفاده از دو آزمون روان‌شناسی (گودیناف و مازهای پرتئوس) متناسب با سن آنان ارزیابی شد. میانگین ضریب هوشی حاصل از دو آزمون، در دو گروه، مقایسه؛ و نمره‌های حفظ شده ضریب هوشی در بیماران نیز محاسبه شد. یافته‌ها: قد، وزن و ضریب هوشی در گروه مورد (19.3 + 105) و گروه شاهد (19.4 + 111) نشان داد که تفاوت معنی داری بین آن‌ها وجود ندارد. هیچ یک از نمونه‌های مورد استفاده در گروه‌ها ضریب هوشی مساوی و یا کمتر از 70 که نشان دهنده‌ی عقب‌ماندگی ذهنی است، نداشتند. همچنین در سال 1387 با شناسایی 2745 بیمار و درمان موفق آنان 98820 نمره ضریب هوشی حفظ شده است. نتیجه‌گیری: اجرای برنامه ملی غربالگری بیماری کمکاری مادرزادی تیرویید نوزادان اثربخش است و با حفظ ضریب هوشی طبیعی در کلیه بیماران تحت درمان، از بروز عقب‌ماندگی ذهنی و همچنین اختلال در رشد و نمو آنان پیشگیری می‌کند.