Spechten, roffelende bosbeheerders

De meeste mensen zijn zeker vertrouwd met een of enkele spechtensoorten: de Grote Bonte Specht die er duchtig op los roffelt of de Groene Specht met zijn typische schaterlach. Hoewel het uitgesproken bosbewoners zijn, kunnen we de Grote Bonte Specht en de Groene Specht immers ook enigszins beschouwen als cultuurvolgers en zien of horen we ze ook in onze oudere tuinen en parken. Spechten zijn weliswaar duidelijk minder geliefd dan bijvoorbeeld onze Mezen. Als ze – als onhandige boombewoners – onze voedertafel bezoeken, wordt hen al gauw verweten dat ze de kleine vogels verjagen, hoewel ze zelf niet groter zijn dan een spreeuw. Bossen lopen als een rode draad doorheen dit boek. In onze bossen voelen Spechten zich opperbest, maar het steeds verder inkrimpen en ‘opkuisen’ van die bossen en vooral het vervangen van natuurlijke bosbiotopen door productiebossen speelt in hun nadeel. Als rasechte bosbewoners die bovendien heuse grootgrondbezitters zijn met territoria van rond de 100 ha, hebben Spechten te lijden onder de bosfragmentatie die onze huidige samenleving kenmerkt. Spechten zijn nochtans uitermate nuttig, want ze controleren het bos op de soms schadelijke aanwezigheid van schorskevers en hun larven. In die zin kunnen we ze beschouwen als duurzame bosbeheerders. Spechten, roffelende bosbeheerders verhaalt over het doen en laten van deze boeiende en nuttige vogel doorheen de seizoenen. Hoewel er al heel wat onderzoek werd verricht naar de bruikbaarheid van Spechten als controleurs van bosplagen, is de studie van een aantal gedragskenmerken nog steeds braakliggend terrein. Dit mooi geillustreerde boek laat de lezer kennismaken met het dagelijks leven van een intrigerende boswachter.