Yavuz Sabuncu İçin

Bu konusmada once Yavuz’a karsi icimde gizli kalan bir vicdan azabini dile getirmem gerekiyor. Ben universiteden ayrildigimda kursumun iki hocasi, Bahri Savci ve Cem Erogul gorevden alinmisti. Ayni gun Mulkiye Dekani’nin, dekan yardimcilarinin ve bu arada Tuncer Bulutay gibi baska Mulkiye hocalarinin da gorevlerine son verilmisti. Bu haksizliga dayanamayip istifa ettikten sonra, Anayasa Hukuku kursusunun agirligi Yavuz Sabuncu’nun uzerine yikildi. Muammer Aksoy Hoca zaten cok daha once siyasete atilmak uzere Mulkiye’den ayrilmisti. Bir sure sonra Mumtaz Hoca da siyasete gecince Yavuz’un ustundeki agirlik dayanilmaz boyutlara ulasti. Ama ben Yavuz’un bundan yakindigini hic duymadim. Bu agir yuku hic yuksunmeden ve sitem etmeden tasidi. Şimdi biliyorum ki o benden cok daha direncli ve gucluydu. Yavuz, hepimize sasirtacak boyutta genis bir bilgi birikimine sahipti. Adeta canli bir ansiklopedi gibiydi. Bu bilgi hazinesinden titizlikle suzulmus, her satiri ozenle secilmis urunler verdi. Ama asil bu urunlerin giderek zenginlesecegi ve anayasa ve siyasal yasama buyuk katkilar saglayacagi bir zamanda onu kaybettik. Acimizi dayanilmaz kilan budur. Yavuz’un beni en cok etkileyen ozelligi, sahip oldugu keskin gozlem yetenegi ve yer yer igneleyici bir ironiye kayan elestirel bakis acisi olmustur. Insani uyaran ve alisilmisi sorgulayan ve her zaman ozgurluk ve demokrasi yonunde isleyen bir ozelliktir bu. Onun bu ozelligine basvurma ihtiyacini hep hissetmisimdir ve her zaman da gerekli uyarilari almisimdir. Iste Yavuz’un biraktigi en buyuk bosluk, bu ozelliktir. Onun yerini doldurmak pek kolay degildir. Arayacagimiz bir baska ozelligi daha var ki ona rastlamak artik giderek guclesiyor: Durust ve guvenilir bir dost; tarihin guzelliklerinden suzulen ince bir zevkle bezenmis bir yasam bicimi ve boyle bir yasama olan ozen ve tutku