تأثیر کاربرد بیوچار و کاه و کلش گندم بر غلظت آبشویی نیتروژن

با توجه به محدودیت دسترسی به منابع آب، افزایش جمعیت و افزایش سطح بهداشت، حفظ منابع آب زیرزمینی با کیفیت مناسب امری مهم می‌باشد. کشاورزی و کاربرد مداوم کود در اراضی تحت کشت منجر به آلودگی منابع آب زیرزمینی می‌گردد. هدف از این پژوهش بررسی تأثیر نحوه کاربرد و مقدار کاربرد بیوچار و کاه‌و‌کلش بر آبشویی نیترات و نیتریت می‌باشد. این مطالعه در غالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی و شامل تیمارها شاهد (CO)، کاه و کلش گندم با ضخامت mm5 (SM5)، کاه و کلش گندم با ضخامت mm10 (SM10)، کاه و کلش گندم با نرخ ton/ha 5 (ST5)، کاه و کلش گندم با نرخ ton/ha 10 (ST10)، بیوچار با نرخ ton/ha 5/2 (BT2.5) و بیوچار با نرخ ton/ha5 (BT5) می‌باشد. نتایج نشان داد کاربرد بیوچار و کاه و کلش تأثیر معنی‌داری در سطح 95 درصد بر آبشویی نیترات و نیتریت دارد. بیشترین مقدار کاهش غلظت نیترات تجمعی در تیمار BT2.5 (23 درصد) رخ داده است. در حالی‌که در تیمار ST10 غلظت نیترات تجمعی (64 درصد) افزایش یافته است. مقدار نیتریت در تمامی تیمارها در طول دوره کشت روند نزولی داشته است و بیشترین مقدار کاهش غلظت نیتریت تجمعی در تیمار BT5 (94 درصد) رخ داده است. کاربرد بیوچار و کاه‌و‌کلش منجر به کاهش غلظت نیتریت تجمعی آبشویی شده می‌گردد. کاربرد بیوچار منجر به کاهش غلظت نیترات آبشویی شده گشته و کاربرد کاه‌و‌کلش به صورت لایه موثرتر از کاربرد آن به صورت ترکیبی با خاک (تن در هکتار) می-گردد.