Analiza przyczyn hospitalizacji i rodzaju leczenia pacjentów z nadciśnieniem tętniczym

Wstep G³own± przyczyn± zgonow na ca³ym ¶wiecie s± choroby uk³adu kr±?enia. Jednym z najpowa?niejszych czynnikow ryzyka ich wyst±pienia jest nadci¶nienie tetnicze. Mimo znacznego postepu w dziedzinie rozpoznawania i leczenia nadci¶nienia tetniczego, efekty terapii s± wci±? niezadowalaj±ce, a choroby serca i naczyn s± przyczyn± przedwczesnej umieralno¶ci i inwalidztwa w Polsce. Celem pracy by³a ocena przyczyn hospitalizacji pacjentow z nadci¶nieniem tetniczym oraz analiza ich leczenia w warunkach szpitalnych na podstawie dokumentacji medycznej pacjentow hospitalizowanych z powodu nadci¶nienia tetniczego (ICD10) na oddziale kardiologii i chorob wewnetrznych Szpitala Wojewodzkiego w Suwa³kach w 2007 roku. Materia³ i metody W 2007 roku leczono 1395 pacjentow, w tym 61% z nadci¶nieniem tetniczym. Z powodu nadci¶nienia tetniczego hospitalizowano 90 osob (7%) (wiek 18–79 lat, 70% kobiet). Przy przyjeciu u 58% stwierdzano ci¶nienie tetnicze powy?ej 180/110 mm Hg. ¯aden z chorych nie mia³ docelowych warto¶ci ci¶nienia. Spo¶rod chorob wspo³istniej±cych najcze¶ciej wystepowa³y: choroba wiencowa serca (42,2%), mia?d?yca konczyn dolnych (20%), dyslipidemia (50%), nieprawid³owe warto¶ci glikemii (33%), oty³o¶ae (49%), przebyty incydent ostrego zawa³u serca (udar, TIA) (13%), przewlek³a choroba nerek (28%). W trybie pilnym hospitalizowano 80% osob. Po³owa chorych by³a skierowana przez lekarza rodzinnego, 22% przez lekarza kardiologa, natomiast 15% przez lekarza pogotowia ratunkowego. Wyniki Ponad po³owa pacjentow w czasie pobytu w szpitalu by³a leczona wiecej ni? trzema lekami hipotensyjnymi, w tym: inhibitorami ACE (87,7%), diuretykami (85,5%), b-adrenolitykami (82,2%) oraz antagonistami wapnia (75,5%). Ponadto u 83,3% osob stosowano kwas acetylosalicylowy, u 57,7% chorych statyny, a 47,7% otrzymywa³o preparaty potasu. Przy wypisie 89% mia³o warto¶ci poni?ej 140/90 mm Hg, w tym 32% poni?ej 120/80 mm Hg. Wnioski Pomimo ogromnego rozpowszechnienia kontroli ci¶nienia tetniczego, nadal pozostaje ona niezadowalaj±ca. Zwraca uwage czeste wspo³istnienie chorob towarzysz±cych, ktore nie s± w³a¶ciwie leczone. Istnieje pilna potrzeba utworzenia specjalistycznej poradni nadci¶nieniowej.