Zespół zamknięcia (locked-in syndrome)

Wśrod zespolow uszkodzenia mozgowia, zwlaszcza pnia mozgu, zespol zamkniecia (LIS, locked-in syndrome) zajmuje miejsce szczegolne ze wzgledu na zachowany poziom czuwania i świadomości. Nalezy do bardzo rzadkich zespolow neurologicznych, choc coraz cześciej podkreśla sie, ze w cześci przypadkow jest źle klasyfi kowany, a z tego powodu, co wrecz dramatyczne, nierozpoznawany. Najczestszą przyczyną LIS jest udar niedokrwienny lub krwotoczny pnia mozgu (85–90% przypadkow), zaś w nastepnej kolejności: urazy czaszkowo-mozgowe, zatrucia, centralna mielinoliza mostu, w tym spowodowana zbyt szybkim wyrownywaniem niedoboru sodu, neuroinfekcje, guzy brzusznej cześci mostu. W niniejszej pracy przedstawiono rys patogenetyczny zespolu, objawy kliniczne, najwazniejsze metody diagnostyczne, roznicowanie, proby leczenia oraz rokowanie. W komentarzu podkreślono, ze personel badający k azdego pacjenta z jakimkolwiek poziomem zaburzen przytomności, sprawiającego wrazenie calkowicie areaktywnego, nienawiązującego spontanicznie kontaktu, musi uwzglednic ryzyko, ze chory pozostaje w LIS. Powinna obowiązywac nastepująca zasada: LIS nalezy podejrzewac tak dlugo, jak dlugo nie ma pewności co do innego rozpoznania