استفاده از مدل جاذبه در سنجش از دور به منظور بررسی شاخص توپوگرافی خیسی

هدف از این مطالعه بررسی شاخص توپوگرافی خیسی (TWI) با استفاده از مدل جاذبه در شمال استان فارس است. مدل جاذبه برای اولین‌بار به‌منظور افزایش قدرت تفکیک مکانی مدل رقومی ارتفاع (DEM) استفاده شد. در این تحقیق از دو مدل همسایگی پیکسل‌های مماس (Touching) و مدل همسایگی چهارگانه (Quadrant) به‌منظور تخمین مقادیر زیر‌پیکسل‌ها استفاده شد. پس از ساخت تصاویر خروجی برای زیر‌پیکسل‌ها در مقیاس‌های 2، 3 و 4 با همسایگی‌های متفاوت، بهترین مقیاس با مناسب‌ترین نوع همسایگی با استفاده از نقاط کنترل زمینی تعیین و مقادیر RMSE برای آنها محاسبه شد. تعداد کل نقاط کنترل زمین به‌دست‌آمده از عملیات نقشه‌برداری، 2118 نقطه بود. نتایج نشان داد از بین مقیاس‌ها با همسایگی‌های مختلف، مقیاس 3 و مدل همسایگی چهارگانه نسبت به بقیۀ روش‌ها بیشترین دقت با کمترین میزان RMSE برای DEM 90 متری را دارد. سپس با استفاده از DEM به‌دست‌آمده از مقیاس 3 و مدل همسایگی چهار‌گانۀ شاخص خیسی حوضۀ مطالعه‌شده تعیین شد. نتایج نشان داد شاخص توپوگرافی خیسی در منطقۀ مطالعه‌شده بین 45/4- تا 06/6+ متغیر است. بخش‌های مرکزی منطقۀ مطالعه‌شده بیشترین مقادیر خیسی را دارند. مقایسۀ شاخص خیسی به‌دست‌آمده از مدل جاذبه (با قدرت تفکیک مکانی بیشتر) با DEM 90 متری (با قدرت تفکیک مکانی کمتر)، نشان داد با استفاده از مدل جاذبه، جزئیات بیشتری از میزان رطوبت در منطقۀ مطالعه‌شده، قابل مشاهده است.‌