TIBBİ, RUHSAL VE DAVRANIŞSAL (KLİNİK) DEĞİŞKENLERE GÖRE MAHPUSLARIN İNTİHAR OLASILIKLARI

GIRIŞ: Intihar, kuresel bir halk sagligi sorunu olmasinin yani sira cezaevlerinde ve kapali kurumlarda sik rastlanan bir durum olarak karsimiza cikmaktadir. Bu arastirmanin temel amaci, Kocaeli 1 No.lu T Tipi Kapali Ceza Infaz Kurumu’nda kalan yetiskin erkek mahpuslarin tibbi, ruhsal ve davranissal (klinik) ozelliklerinin intihar olasiliklari uzerindeki etkilerini incelemektir. YONTEM: Arastirmanin orneklemini, Kocaeli 1 No.lu T Tipi Kapali Ceza Infaz Kurumu’nda kalan ve arastirmaya katilmaya gonullu olan 508 yetiskin erkek mahpus olusturmaktadir. Arastirmada veriler ‘Intihar Olasiligi Olcegi’ ve arastirmaci tarafindan hazirlanan ‘Kisisel Bilgi Formu’ ile toplanmistir. Arastirmanin istatistiksel degerlendirmesinde bagimsiz orneklem t-testi ve tek yonlu varyans analizi (ANOVA), coklu karsilastirmalar icin Tukey testi kullanilmistir. BULGULAR: Elde edilen bulgulara gore orneklemin cogunlugu (n=375; %74) hukumlulerden olusmaktadir. Faca atma davranisi gosteren ve dovme yaptirmis olan, bagimlilik yapici madde kullanan, bir psikolog ya da psikiyatriste gitmis olan, tanisi konmus bir psikiyatrik hastaligi olan, kronik bir hastaligi bulunan, kendine fiziksel olarak zarar veren, daha once intihar girisiminde bulunmus olan mahpuslarin intihar olasiliklarinin digerlerinden daha yuksek oldugu bulunmustur. SONUC: Hapishanelerin amaci, bireyleri topluma kazandirmaktir. Kapatilmanin verdigi zararin ne kadar buyuk oldugu akilda tutularak bunu en aza indirecek onlem ve hizmetlerin artirilmasi, bireylere insanin onuruna yarasir bir yasam olanagi saglanmasi onemlidir. Bu nedenle klinik anlamda tum kosullar iyilestirilerek hapishanelerde intihar riski azaltilmaya calisilmalidir.