Desmina jako wskaźnik odległego rokowania u chorych z niewydolnością skurczową serca

Desmina jako bialko fibrylarne tworzące wlokna pośrednie stanowi istotny skladnik cytoszkieletu komorek mieśniowych. Poprzez swoje zakotwiczenie w obrebie kostameru sarkolemmy z jednej strony i prązkow z drugiej, wlokna desminy koordynują skurcz i rozkurcz miofibryli. Nieprawidlowa funkcja tego bialka zarowno w nastepstwie mutacji, jak i zmian wtornych spowodowanych m.in. procesami katabolicznymi zaburza prawidlową kurczliwośc komorek mieśniowych. Spadek zawartości desminy stanowi jeden z wykladnikow uszkadzania komorek mieśniowych w przebiegu niewydolności serca. Stopien tych zmian jest tym wiekszy, im wiekszy jest stopien zaawansowania choroby. Naturalna ewolucja zmian patologicznych obejmujących bialka cytoszkieletu, w tym takze desmine, w niewydolności serca przebiega od wzrostu ich zawartości w komorce w początkowej fazie choroby do jej znacznego spadku w krancowej niewydolności serca [1, 2]. Interesująca praca A. Pawlak i wsp. wpisuje sie w nurt badan mających na celu uzyskanie nowych wskaźnikow stratyfikacji ryzyka duzych zdarzen sercowych u chorych ze skurczową niewydolnością serca. Wskaźniki takie dają klinicyście istotną informacje umozliwiającą pelniejszą ocene ryzyka powiklan choroby, a takze indywidualizacje postepowania leczniczego. Znamienne jest, iz jedynie klasa wg NYHA oraz spadek zawartości desminy osiągnely w badaniach autorow niezalezną wartośc prognostyczną w odniesieniu do odleglego rokowania u chorych z niewydolnością serca. Mozna zatem przyjąc, iz chorzy z niską ekspresją desminy w wycinkach mieśnia sercowego powinni byc objeci szczegolnym nadzorem i stalym monitorowaniem kardiologicznym w związku z mozliwością niekorzystnego przebiegu choroby. Jednakze z powodu zawezonych wskazan do wykonania biopsji endomiokardialnej u chorych z przewleklą niewydolnością serca [3], praktyczne wykorzystanie uzyskanych rezultatow moze byc znacznie ograniczone.