مقايسه اثر درمانی 2 رژيم آنتیبيوتيکی تجربی(empiric) در بيماران سرطانی نوتروپنيک تبدار

از آنجائيکه بيماران مبتلا به بدخيميهای خونی و بعضی از تومورهای توپر(Solid)، به دنبال بيماری زمينه‌ای يا شيمی‌درمانی با رژيمهای ميلوتوکسيک دچار افت شديد تعداد نوتروفيلها به مدت طولانی می‌شوند، اغلب بيماران مستعد ابتلا به عفونتهای خطرناک و تهديد کننده حيات می‌گردند. با تجويز آنتی‌بيوتيکهای مناسب در ابتدا به صورت تجربی و سپس براساس تشخيص ميکروارگانيسم می‌توان بسياری از اين عفونتها را کنترل کرده و مرگ و مير ناشی از آن را به ميزان حداقل کاهش داد. ترکيب و تنوع آنتی‌بيوتيکی بسيار زياد است بطوری که می‌توان به جای يک رژيم رايج از رژيمهای ديگر که کمتر مورد توجه پزشکان در کلينيک قرار گرفته است استفاده کرد. در اين مطالعه يک کارآزمايی بالينی تصادفی (Randomized Clinical trial) با هدف تعيين ارزش درمانی رژيم ترکيبی پی‌پراسيلين + آميکاسين در مقايسه با رژيم شايع يعنی سفتازيديم + آميکاسين صورت گرفت و طی آن 73 بيمار در 2 گروه تقريبا مساوی تحت درمان با 2 رژيم آنتی‌بيوتيکی قرار گرفتند. گروه اول سفتازيديم و آميکاسين و گروه دوم پی‌پراسيلين و آميکاسين دريافت کردند. معيار پاسخ به درمان قطع يا کاهش تب در 48 تا 72 ساعت پس از شروع رژيم آنتی‌بيوتيکی اوليه در بيمار بود. از 37 بيمار در گروه تحت درمان با سفتازيديم و آميکاسين، 27 نفر(73%) و از 36 بيمار گروه تحت درمان با پی‌پراسيلين و آميکاسين 23 نفر(9/63%) به درمان پاسخ دادند که در کل از نظر آماری تفاوت معنی‌داری بين پاسخ به درمان در 2 گروه مورد مطالعه ديده نشد. در مجموع پاسخ به درمان اوليه (Initial treatment) بدون نياز به تغيير رژيم در 50 نفر از 73 نفر(5/68%) مشاهده شد. با توجه به نتايــج فوق می‌توان پيشنهاد کرد که در درمان اوليه تب در بيماران نوتروپنيک، با در نظر گرفتن شرايط کلينيکی، سن و بيماريهای زمينه‌ای همراه، از رژيم پی‌پراسيلين به اضافه آميکاسين نيز می‌توان استفاده نمود