„Europa porwana”, Europa Środkowo-Wschodnia… Tożsamość kulturowa i paradygmat romantyczny (przeł. M. Nicińska, przekład przejrzał M. Chmurski)

Reasumując wnioski wynikające z analizy kanonow literackich Europy Środkowej w pracy zbiorowej Culture et identite en Europe centrale. Canons litteraires et visions de l’histoire (2011), artykul szkicuje role kultury romantycznej dla tozsamości Europy Środkowej. Wpisując sie jeszcze w doświadczenie tolerancji religijnej, spoleczenstwa wielonarodowego czy demokracji szlacheckiej, rola kultury w regionie ugruntowana zostala w dobie ugruntowania „narodow kulturowych” (nations culturelles), pozbawionych wlasnej politycznej, tj. w XIX stuleciu. Dziedzictwo sfromulowanego wowczas modelu, jego odrebnośc od zakorzenionych w starych panstwach narodowych instytucji politycznych, prowadzą do charakterystycznego skrzyzowania paradygmatu oświeceniowego (z jego polityczną racjonalnością) z romantycznym (i jego poszukiwaniem uniwersaliow etycznych), ktore wyznaczac ma kulturowy charakter tozsamości narodowej w regionie.