نانوکامپوزیتهای پلیوینیل کلرید: بررسی اجمالی خواص مکانیکی و گرمایی

امروزه پلی‌وینیل کلرید در کنار پلیمرهایی مانند پلی‌اتیلن و پلی‌استیرن از جمله پرمصرف‌ترین گرمانرم‌های دنیاست که در مقایسه با سایر پلاستیک‌ها کارایی بیشتری دارد. کاربردهای متعدد پلی‌وینیل کلرید به‌علت دارا بودن خواص منحصر به فرد از قبیل خواص مکانیکی خوب، پایداری نوری و شیمیایی زیاد و مناسب بودن برای فرایندهای مختلف گرمایی است. ناپایداری پلی‌وینیل‌کلرید خالص، باعث کاهش فرایندپذیری آن شده است. این پلیمر هنگامی ‌که در برابر گرما، اکسیژن، نور وانرژی مکانیکی قرار گیرد، تخریب می‌شود. از این رو، پلی‌وینیل کلرید به تنهایی فراورش نمی‌شود و به طور معمول برای بهبود خواص مکانیکی و گرمایی آن، در بیشتر موارد با افزودنی‌های ویژه یا با سایر پلیمرها مخلوط می‌شود. باتوجه به این که کاربرد افزودنی‌های معمول از قبیل پایدارکننده‌های پایه سرب، کادمیم و نرم‌کننده‌هایی چون فتالات، اغلب در تولید محصولات مرتبط با سلامتی مخاطره‌آمیز هستند، در دهه‌های اخیر، توسعه مواد جدید بر پایه پلی‌وینیل کلرید از جمله نانوکامپوزیت‌ها، اهمیت ویژه‌ای یافته‌اند. در این مقاله، خواص مکانیکی و گرمایی نانوکامپوزیت‌های پلی‌وینیل کلرید به اجمال بررسی می‌شود.