اثر هشت هفته تمرین مقاومتی شدید و متوسط بر بیان miR-1 و miR-206 و IGF-1 رت های نر سالمند نژاد ویستار

یکیازپیامدهایمهم وشایعدرافرادسالمند،آتروفیعضلانی وابستهبهسنیاهمانسارکوپنیاست.سارکوپنیاباکاهش چشمگیردرقدرتوتودةعضلانیهمراه است. هدف از انجام این پژوهش، بررسی تأثیر تمرین مقاومتی شدید و متوسط بر بیان miR-1، miR-206 بافت عضله و IGF-1 سرم موش­های صحرایی نر سالمند نژاد ویستار بود. 30 سر موش­ صحرایی نر نژاد ویستار (23 ماه) به‌صورت تصادفی در دو گروه تجربی و یک گروه کنترل شامل گروه تمرین مقاومتی با شدت متوسط (تعداد = نه)، تمرین مقاومتی با شدت زیاد (تعداد = هشت) و گروه کنترل (تعداد = هشت) قرار گرفتند. تمرین مقاومتی شامل هشت هفته تمرین مقاومتی نردبان با شدت زیاد (80 درصد از MVCC) و شدت متوسط (60 درصد از MVCC) و پنج روز در هفته بود. بعد از دورة تمرین، بیانmiR-1  و miR-206 به روش RT–PCR در عضلات نعلی و خم‌کنندة دراز شست پا و IGF-1 در سرم اندازه­گیری شد. تجزیه‌وتحلیل آماری با استفاده از آزمون آنوای یک‌طرفه با سطح معنا­داری (P < 0.05) انجام شد. نتایج نشان داد که بیان miR-1 و miR-206 در دو گروه مقاومتی شدید و مقاومتی متوسط نسبت به گروه کنترل پایین­تر و غلظت IGF-1 در دو گروه مقاومتی شدید و مقاومتی متوسط نسبت به گروه کنترل به‌طور معنا­داری بیشتر بود (P < 0.05). تمرین مقاومتی شدید در عضلة خم‌کنندة دراز شست پا در هر دو متغیر miR-1 و miR-206 تأثیر بیشتری داشت و در متغیر IGF-1 نیز تأثیر مداخلة قدرتی شدید بیشتر از مداخلة دیگر بود. به‌نظر می­رسدتمرین مقاومتیبا شدت­های متوسط و زیاد می­تواند باعث تغییر در سطوح استراحتی برخی میکروRNAهای مرتبط با آتروفی عضلانی (miR-1 و miR-206) و سطوح سرمی پروتئین هدف آن‌ها (IGF-1) و احتمالا جلوگیری از سارکوپنیا در افراد سالمند شود.