Zalecenia postępowania diagnostycznego i leczniczego w osteoporozie w Polsce. Aktualizacja 2017

W szybko starzejącym sie polskim spoleczenstwie osteoporoza stanowi narastający problem epidemiologiczny, a związane z nią zlamania są powodem przewleklej niepelnosprawności, powiklan, obnizenia jakości zycia, znacznego wzrostu ryzyka zgonow. Okazuje sie, ze 80–90% chorych cierpiących na osteoporoze, w tym osteoporoze ze zlamaniami, nie otrzymuje adekwatnej farmakoterapii. Zespol ekspertow Wielodyscyplinarnego Forum Osteoporozy aktualizuje w obecnym opracowaniu dotychczasowe polskie zalecenia diagnostyczno-terapeutyczne w zakresie osteoporozy (ostatnie ukazaly sie w 2013 r.), uwzgledniając najnowsze piśmiennictwo, dostepnośc lekow i ich refundacje oraz aktualną organizacje lecznictwa. W opracowanych zaleceniach podtrzymano postulat podzialu zadan dla lekarzy opieki podstawowej (etap I) oraz specjalistow zajmujących sie leczeniem osteoporozy (etap II). Podkreślono koniecznośc szybkiego wdrazania farmakoterapii i rehabilitacji u wszystkich osob ze zlamaniami niskoenergetycznymi, zaakcentowano potrzebe określania 10-letniego ryzyka zlaman u wszystkich osob (w tym osob bez zlaman) po 50. roku zycia z przyjeciem polskiego progu interwencji terapeutycznej (≥ 10% dla kalkulatora FRAX), uzupelniono strategie doboru lekow i monitorowania leczenia o diagnostyke obrazową, densytometryczną i biochemiczną. Podano podstawowe wytyczne dotyczące prewencji upadkow, postepowania rehabilitacyjnego, dietetycznego oraz eliminacji środowiskowych i innych czynnikow ryzyka zlaman. W aktualnych zaleceniach zwrocono uwage na dwa istotne elementy usprawnienia leczenia osteoporozy: 1 — strategie nadzoru nad leczeniem zlaman Fracture Liaison Service (FLS) oraz, optymalnie, 2 — strategie krotkoterminowego monitorowania efektywności leczenia za pomocą markerow biochemicznych.