ارتباط بین شاخص توده بدنی مادر در ابتدای بارداری با وزن هنگام تولد نوزاد و برخی پیامدهای بارداری

مقدمه: وزن هنگام تولد، یکی از شاخص های اصلی رشد و از تعیین کننده های اصلی بقاء می باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط بین شاخص توده بدنی مادر در ابتدای بارداری با برخی از پیامدهای بارداری و وزن هنگام تولد نوزاد انجام شد. روش کار: این مطالعه مقطعی در سال 1389 بر روی 800 زن باردار با سن بارداری کمتر از 12 هفته مراجعه کننده به مراکز بهداشت شهر مشهد انجام شد. در اولین ویزیت پره ناتال، پرسشنامه حاوی اطلاعات فردی تکمیل و شاخص توده بدنی مادران محاسبه شد و هنگام زایمان، وزن نوزاد و سایر متغیرهای مورد مطالعه بررسی شدند. تجزیه و تحلیل با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 16) و آزمون های کای دو، تی دانشجویی، همبستگی پیرسون و مدل خطی تعمیم انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: میانگین وزن هنگام تولد نوزادان با افزایش شاخص توده بدنی مادر افزایش یافته بود (001/0>p)، همچنین میانگین وزن هنگام تولد در مادران بیشتر از 35 سال (03/0=p)، چندزا (001/0=p) و نوزادان پسر (0001/0>p) به طور معنی داری بیشتر بود. فراوانی زایمان زودرس و کم وزنی نوزاد نیز در مادران لاغر به طور معنی داری بیشتر بود (0001/0>p). ماکروزومی نوزاد در مادران چاق بیشتر بود، همچنین با افزایش شاخص توده بدنی، میزان زایمان سزارین افزایش می یافت. نتیجه گیری: شاخص توده بدنی غیر طبیعی منجر به بروز عوارض نامطلوب پری ناتال می شود، لذا می توان از شاخص توده بدنی، جهت شناسایی مادران بارداری که در معرض خطر عوارض مادری و نوزادی قرار دارند، استفاده نمود و برای پیشگیری از بروز آن تدابیر لازم را اندیشید.