The influence of extensive, ambulatory, non-pharmacological treatment of obesity on blood pressure in 24-hour blood pressure monitoring

Wstep Otylośc jest jednym z glownych czynnikow zwiekszających czestośc schorzen ukladu sercowo-naczyniowego i śmiertelnośc. Aby ograniczyc wystąpienie powiklan tej choroby, wystarczy obnizyc mase ciala o 5-10%. Podstawą jej leczenia są dzialania niefarmakologiczne: dieta i aktywnośc fizyczna. W prezentowanym badaniu oceniano wplyw takiego leczenia na parametry antropometryczne, profil dobowy ciśnienia tetniczego oraz na insulinemie, insulinoopornośc i leptynemie. Material i metody Badaną grupe stanowily 43 osoby (30 kobiet i 13 mezczyzn) w wieku średnio 36 ± 7,7 roku; BMI 36 ± 4,9 kg/m 2 , uczestniczące w edukacji dietetycznej i zajeciach ruchowych, to znaczy objete 3-miesiecznym programem zajec z dietetyczkami (dieta z ograniczeniem 400–600 kcal/d. odpowiednio do zapotrzebowania dla danej masy ciala), rehabilitantem (2 x tygodniu 60 minut cwiczen na sali gimnastycznej, 1 x 45 minut na basenie) oraz lekarzem. Grupe kontrolną stanowilo 17 osob (12 kobiet i 5 mezczyzn) w wieku średnio 33 ± 7,57 roku z BMI 36 ± 4,9 kg/m 2 , ktore nie wyrazaly checi uczestnictwa w opisanym programie i deklarowaly ograniczenie kaloryczne i zwiekszenie aktywności fizycznej we wlasnym zakresie. U pacjentow wykonano pomiary antropometryczne. Wykonano rowniez pomiar ciśnienia tetniczego metodą 24-godzinnego ABPM, a takze oznaczenia hormonalne - insuliny, leptyny - oraz obliczono insulinoopornośc wedlug wskaźnika HOMA. Wszystkie oznaczenia wykonano na początku programu i po roku jego trwania. Dodatkowo badaną grupe oceniano po 3 miesiącach. Wyniki Wyjściowo grupa badana i grupa kontrolna charakteryzowaly sie prawidlowymi wartościami ciśnienia tetniczego i nie roznily sie parametrami ciśnienia ocenianego w ABPM. W badanej grupie po 3 miesiącach kontrolowanego programu leczenia stwierdzono nieznaczne, ale istotne obnizenie nocnego SBP i DBP, a nastepnie ich wzrost do wartości wyjściowych po rocznej obserwacji. Ponadto, po 3 miesiącach aktywnego leczenia w grupie badanej istotnie obnizyly sie stezenia insuliny, leptyny i wartości wskaźnika insulinooporności, natomiast po kolejnych 9 miesiącach obserwacji parametry te znamiennie wzrosly w porownaniu z aktywnym okresem leczenia do wartości porownywalnych z wyjściowymi. Stwierdzono korzystny wplyw okresu aktywnego leczenia na rozklad cechy dippers/non-dippers . Wykazano dodatnie korelacje w grupie badanej miedzy wyjściowym stezeniem insuliny a SBP oraz miedzy leptyną a czestością akcji serca. Wnioski 1. Kompleksowy, ambulatoryjny, niefarmakologiczny program redukcji masy ciala u otylych osob z prawidlowymi wartościami ciśnienia tetniczego nie wplywa na wartości ciśnienia tetniczego, moze jednak prowadzic do poprawy profilu dobowego ciśnienia i zamiany cechy non-dippers na korzystną dippers . 2. Powrot stezenia leptyny i insuliny do wartości wyjściowych po 9 miesiącach od zakonczenia aktywnego leczenia moze byc niekorzystnym czynnikiem prognostycznym dla utrzymania zredukowanej masy ciala oraz korzystnego profilu ciśnieniowego i wskazuje na koniecznośc cyklicznego powtarzania kontrolowanego programu w leczonych grupach chorych.