Insertion-deletion polymorphism of the ACE gene, blood pressure profile, albuminuria, and sodium sensitivity in patients with arterial hypertension

Wstep W prezentowanym badaniu oceniano czestośc insercyjno-delecyjnego polimorfizmu genu konwertazy angiotensyny (ACE) w grupie chorych na nadciśnienie tetnicze oraz jego związek ze zmiennością ciśnienia tetniczego, albuminurią i sodowrazliwością, uznanymi wskaźnikami wczesnych powiklan sercowo-naczyniowych, w zalezności od podazy sodu w diecie. Material i metody Grupe badaną stanowilo 69 chorych na samoistne nadciśnienie tetnicze I stopnia lub II stopnia wedlug klasyfikacji Polskiego Towarzystwa Nadciśnienia Tetniczego. Badania przeprowadzono w warunkach szpitalnych u osob stosujących przez 7 dni kontrolowaną diete, zawierającą kolejno: 100-120 mmol, 10-20 mmol, 220-240 mmol sodu na dobe. W 6. i 7. dobie spozywania diety niskosodowej oraz wysokosodowej zakladano dobowe zbiorki moczu, w ktorych oznaczano objetośc moczu, wydalanie sodu, potasu i kreatyniny oraz wydalanie albumin. W 7. dobie diety niskosodowej i wysokosodowej dokonywano 24-godzinnego pomiaru ciśnienia tetniczego metodą ABPM. Na kazdej z diet pobierano probki krwi zylnej celem oznaczen rutynowymi metodami: aktywności reninowej osocza (PRA), aldosteronu (ALDO), sodu, potasu i kreatyniny. Ponadto od wszystkich badanych jednorazowo pobierano 10 ml krwi zylnej w celu izolacji DNA, a nastepnie oznaczania metodą PCR polimorfizmu I/D genu ACE. Wyniki Stwierdzono istotnie wiekszą czestośc genotypu DD i alleli D u osob sodowrazliwych. W warunkach diety niskosodowej chorzy sodowrazliwi z genotypem DD i ID/II nie roznili sie albuminurią (UAE), klirensem meatyniny (Ccr), dobowym wydalaniem sodu (UNa), dobowym wydalaniem potasu (UK), objetością moczu (Uvol) oraz wartościami średniego dobowego (MAP), dziennego (DMAP) i nocnego ciśnienia tetniczego (NMAP), a takze jego spadkiem nocnym. Dieta wysokosodowa wywolywala podobny, znamienny wzrost 24MAP, DMAP, NMAP i STD oraz istotnie hamowala spadek nocnego ciśnienia, zarowno u osob z genotypem DD, jak i ID/II. Jednak średnia wartośc N/D byla jednak istotnie mniejsza u chorych z genotypem DD. Na diecie wysokosodowej zaobserwowano istotnie wiekszy wzrost wydalania UAE i Ccr u DD. W warunkach diety niskosodowej stwierdzono nieznacznie, ale znamiennie wyzszą PRA i ALDO u osob z genotypem DD w porownaniu z osobami o genotypie ID/II. Dieta wysokosodowa wywolywala znamiennie wyzsze zahamowanie PRA i ALDO u osob z genotypem DD w porownaniu z ID/II. Wnioski 1. Genotyp delecyjny DD wystepuje istotnie cześciej u osob rasy bialej badanej populacji, z nadciśnieniem tetniczym sodowrazliwym. 2. Dieta wysokosodowa wywoluje znamiennie slabszy nocny spadek ciśnienia, wiekszą albuminurie, mniejszy spadek PRA i ALDO u chorych z nadciśnieniem sodowrazliwym o genotypie DD, co moze sugerowac, ze przy przewleklym nadciśnieniu i dlugotrwale stosowanej diecie bogatosodowej u tych chorych wcześniej rozwiną sie powiklania sercowo-naczyniowe i nerkowe.