اثربخشي آموزش مبتنی بر مثبتاندیشی بر فرایند خانواده و بهزيستي ذهني زنان سرپرست خانوار

مطالعه حاضر، با هدف بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر مثبت­ اندیشی در ارتقای فرآیندهای خانواده و بهزیستی ذهنی زنان سرپرست خانوار انجام پذیرفت. این پژوهش از نوع شبه­ آزمایشی با طرح تحقیق پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون با گروه کنترل بود و جامعه آماری پژوهش را کلیه زنان سرپرست خانوار شهر چهارباغ استان البرز تشکیل می­ دادند که حداقل یک فرزند محصل در دوره ابتدایی داشتند. نمونه مورد مطالعه شامل 50 نفر از این جامعه بود که به روش نمونه­ گیری در دسترس انتخاب شدند و در دو گروه 25 نفری (آزمایش و کنترل) قرار گرفتند. اعضای هر دو گروه نسبت به تکمیل مقیاس خودگزارشی فرآیند خانواده و پرسش‌نامه‌ بهزیستی ذهنی اقدام نمودند. سپس، هشت جلسه دوساعته مداخله آموزشی مثبت­ اندیشی برای گروه آزمایش برگزار شد و پس از آن، هر دو گروه مجددا ارزیابی شدند. داده ­ها با استفاده از روش تحلیل کواریانس تحلیل گردید. یافته­ ها نشان داد که آموزش مهارت‌های مثبت‌اندیشی به­ صورت معناداری موجب ارتقای فرآیند خانواده در اعضای گروه آزمایش شده، اما در میانگین نمرات بهزیستی ذهنی آن­ها تفاوت معناداری ایجاد نشده است. بنابراین، می ­توان گفت که بسته آموزش مثبت ­اندیشی قابلیت بهبود عملکرد خانواده در خانواده ­های­ تحت سرپرستی مادر را دارد، اما افزایش بهزیستی ذهنی در این گروه آسیب­ پذیر، مستلزم غنی ­سازی برنامه مداخله­ ای و انجام پژوهش­ های جامع­­ تر است.