بررسی نقش افراد تبعیدی بر احساس امنیت شهروندان شهر ایذه

امنیت از مهم‌‌ترین نیاز‌‌های بشری و دلیل اصلی او برای دوری از تنهایی و روی‌آوردن به زندگی جمعی است. این پژوهش با هدف سنجش میزان احساس امنیت شهروندان شهر ایذه با تأکید بر نقش افراد تبعیدی‌‌ انجام و در آن از نظریات امنیت اجتماعی، کنترل اجتماعی و پیوند اجتماعی برای تبیین استفاده شده است. تعداد 384 نفر از شهروندان به‌منزلۀ حجم نمونه، با استفاده از فرمول کوکران و به روش نمونه‌گیری دومرحله‌‌ای سیستماتیک و تصادفی انتخاب شدند. ابزار جمع‌‌آوری اطلاعات پرسش‌نامۀ محقق‌ساخته است که اعتبار آن با استفاده از محتوا و پایایی آن با محاسبۀ آلفای کرونباخ سنجیده شده است. یافته‌‌های پژوهش نشان می‌‌دهند میزان احساس امنیت در نواحی 5گانۀ شهری متفاوت است. بین حضور تبعیدی‌‌ها در شهر و احساس امنیت رابطه وجود دارد. بین جنسیت، تحصیلات و درآمد با احساس امنیت رابطۀ معناداری وجود دارد. همچنین بین نگرش مردم به تبعیدی‌‌ها و احساس امنیت همبستگی منفی وجود دارد؛ اما این رابطه ازنظر آماری معنادار نیست. تحلیل رگرسیون چندمتغیره نشان داد متغیرهای جنس، درآمد، تحصیلات و نوع محله و حضور تبعیدی‌‌ها در محله حدود 10 درصد از تغییرات احساس امنیت در این شهر را تبیین می‌‌کنند. انتخاب شهر‌‌ها برای تبعیدگاه بودن نتایج ناخوشایندی برای آن شهر دارد که یکی از آنها کاهش احساس امنیت شهروندان است؛ ولی متأسفانه قانون‌گذار کمتر به این امر توجه کرده است.