تبیین نقش میانجی طفرهروی اجتماعی در تأثیر سرپرستی تحقیرآمیز بر تمایل به ترک باشگاه در ورزشکاران حرفهای

پژوهش حاضر با هدف تبیین نقش میانجی طفره­روی اجتماعی در تأثیرسرپرستیتحقیرآمیزبرتمایلبهترکباشگاه در ورزشکاران حرفه­ای انجام شد.این پژوهش به روش توصیفی-همبستگی در نمونه­ای شامل 317 نفر از ورزشکاران حرفه­ای مرد انجام شد. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامة اشلمن و همکاران (2014) به‌منظور ارزیابی سرپرستی تحقیرآمیز، پرسشنامة طفره­روی اجتماعی هوگارد و همکاران (2010) و پرسشنامة بوثما و روث (2013) برای ارزیابی تمایل به ترک باشگاه استفاده شد که همگی از حیث روایی و پایایی تأیید شده‌اند. تجزیه و تحلیل داده­ها و اجرای تحلیل عاملی تأییدی به کمک نرم­افزار پی.ال.اس. و بررسی پایایی و آمار توصیفی به کمک نرم­افزار اس.پی.اس.اس. انجام شده است.نتایج نشان داد که سرپرستی تحقیرآمیز به‌طور مستقیم و معنا­داری تغییرات طفره­روی اجتماعی (64 درصد) و تمایل به ترک باشگاه (54 درصد) را تبیین می­کند. طفره­روی اجتماعی نیز به‌طور مستقیم و معنا­داری تغییرات تمایل به ترک باشگاه را (61 درصد) تبیین می­کند. همچنین سرپرستی تحقیرآمیز به‌طور غیرمستقیم و معنا­داری، با میانجی­گری متغیر طفره‌روی اجتماعی، تغییرات تمایل به ترک باشگاه را (39 درصد) تبیین می­کند و نتیجه­گیری می­شود که متغیر طفره­روی اجتماعی رابطة بین سرپرستی تحقیرآمیز و تمایل به ترک باشگاه را در بازیکنان حرفه­ای وساطت می­کند. براساس نتایج پژوهش حاضر، ﺷﯿﻮة رﻫﺒﺮی و ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﺎن باشگاه­های ورزشی از تأثیر درخور توجهی بررﻓﺘﺎر بازیکنان برخوردار است؛ بنابراین ﺑﺎ مهم‌شمردن سبک ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﯽ باشگاه­ها ﻣﯽﺗﻮان از ﺑﺮوز رﻓﺘﺎرﻫﺎی ﻣﺨﺮب بازیکنان ازجمله تک­روی و طفره­روی ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی ﮐﺮد، ﻋﻤﻠﮑﺮد آن‌ها را ﺑﻬﺒﻮد ﺑﺨﺸﯿﺪ و مانع از هدایت آن‌ها به‌سمت ترک باشگاه شد.