تأثیر تعهد دینی، دلبستگی دینی و همدلی بر پرخاشگری در بین دانشآموزان مقطع دبیرستان

هدف پژوهش، بررسی رابطه بین تعهد دینی و دلبستگی دینی با پرخاشگری است، که همدلی نیز به عنوان متغیر واسطه‌ای در نظر گرفته شده است. روش پژوهش همبستگی است و جامعه آماری آن را کلیه دانش‌آموزان دوره دبیرستان شهر اصفهان تشکیل می‌دهند. نمونه آماری شامل 321 دانش‌آموز دبیرستانی است که با روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب و مطالعه شدند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه پرخاشگری راین (2006)، تعهد دینی ورتینگتون (2003)، دلبستگی دینی هیل و هود (1999)، همدلی دیوید (1983) و پرسشنامه جمعیت‌شناختی محقق ساخته جمع‌آوری شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش همبستگی پیرسون و مدل‌یابی معادله ساختاری استفاده شد. نتایج نشان داد که اثر مستقیم تعهد دینی بر همدلی 07/0 و اثر مستقیم دلبستگی دینی بر همدلی 25/0است (01/0≥p) و اثر مستقیم همدلی بر پرخاشگری 33/0- است (01/0≥p)؛ در حالی‌که اثر غیرمستقیم تعهد دینی بر پرخاشگری 0231/0- و اثر غیرمستقیم دلبستگی دینی بر پرخاشگری 74/21 است که نشان‌دهنده رابطه معکوس بین تعهد دینی و دلبستگی دینی با پرخاشگری بود و یافته‌های مدل‌سازی معادلات ساختاری نیز نشان داد که مدل با داده‌ها برازش دارد؛ هر چند تأثیر تعهد دینی بر همدلی تأیید نشد.