راهبردهای ارتقاء زنجیره ارزش صنعت فولاد ایران از منظر نظام نوآوری

ارتقاء زنجیره ارزش به معنی نوآوری نسبی واحدهای عضو این زنجیره است و طبعا نوآوری هنگامی منجر به ارتقاء می‌شود که نسبت به رقبا نرخ بالاتری داشته باشد. همچنین رقابت‌پذیری زنجیره ارزش تا حد زیادی تحت تأثیر هماهنگی و همکاری بازیگران زنجیره در جهت نوآوری است. این مقاله در پی آن است که با بررسی ارتباط کارکردهای نظام نوآوری صنعت فولاد ایران با راهبردهای ارتقاء زنجیره ارزش، پیشنهاداتی را جهت پیاده‌سازی این راهبردها از منظر نظام نوآوری ارائه دهد. بدین منظور از طریق مصاحبه با خبرگان این حوزه و تحلیل تماتیک، چارچوب اولیه استخراج و ابعاد و مؤلفه‌های آن با بهره‌گیری از پیمایش و استفاده از روش‌های آماری، اعتبارسنجی و به صورتی دقیق‌تر بررسی شد. یافته‌ها نشان داد که انواع راهبردهای ارتقاء زنجیره ارزش صنعت فولاد تحت تأثیر موانعی قرار دارد که توسط کارکردها و زیرکارکردهای نظام نوآوری این صنعت قابل رفع و اصلاح است. به عنوان نمونه کارکردهای خلق و انتشار دانش، هدایت تحقیق‌وتوسعه و تأمین و جریان دادن به منابع مهم‌ترین کارکردهایی هستند که ارتقاء محصولی و فرآیندی را تسهیل می‌نمایند و فعالیت‌های کارآفرینانه، شکل دادن بازارها و مشروعیت‌بخشی بیش از سایر کارکردها موانع ارتقاء کانالی را رفع و به صورت غیرمستقیم سایر راهبردهای ارتقاء را تسهیل می‌کنند. در پایان مقاله نیز با استفاده از تحلیل هم‌زمان ساختاری-کارکردی اهداف و پیشنهادات سیاستی ارائه شده است.