بررسی شیوع ژنهای int1، sul1، aadA2 و aadB در سویه های اسینتوباکتر بامانی جدا شده از نمونههای بالینی در تهران

سابقه و هدف: اسینتوباکتر بامانی یک کوکوباسیل گرم منفی می‌باشد که به طور فزاینده‌ای به عنوان یکی از عوامل مهم عفونت‌های بیمارستانی گزارش می شود. این مطالعه با هدف تعیین فراوانی اینتگرون کلاس 1 و ژن های کد کننده آنزیم های تغییر دهنده آمینوگلیکوزید ها تیپ های aadA2 وaadB در میان سویه‌های اسینتوباکتر بامانی انجام شد. مواد و روش‌ها: این مطالعه به صورت مقطعی-توصیفی بر روی 33  نمونه از اسینتوباکتر بامانی جدا شده از بیماران مراجعه کننده به دو بیمارستان بقیه الله الاعظم (عج) و شهید مدرس تهران انجام گردید. مقاومت آنتی‌بیوتیکی سویه‌ها با استفاده از روش دیسک دیفیوژن و مطابق با دستورالعمل CLSI تعیین شد. حضور ژن‌های int-1، sul1، aadA2 وaadB  در سویه‌های بالینی با استفاده از روش PCR مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: فراوانی ژن‌های intI1، sul1، aadA2 و aadB در سویه‌های اسینتوباکتر بامانی به ترتیب معادل 51.5، 51.5، 24.2 و 36.4 درصد گزارش شد. در این مطالعه تمامی سویه‌ها دارای مقاومت چندگانه آنتی‌بیوتیکی بودند و بیشترین میزان مقاومت نسبت به آنتی بیوتیک های آمپی‌سیلین، پنی‌سیلین، سفیکسیم، سفالوتین، سفتیزوکسیم، نالیدیکسیک‌اسید، کلیندامایسین، کلرامفنیکل، سولفومتاکسازول-تری‌متوپریم و استرپتومایسین (100%) وجود داشت. همچنین کمترین میزان مقاومت در آنتی بیوتیک های جنتامایسین (66.7 درصد) و تتراسایکلین (69.7 درصد) مشاهده گردید. نتیجه گیری: ارتباط معنی‌داری بین حضور اینتگرون کلاس 1 و مقاومت به یک آنتی بیوتیک وجود داشت. با این حال، این ارتباط در بسیاری از سویه‌ها که مقاومت به بقیه آنتی‌بیوتیک‌ها نشان می‌دادند قابل توجه نیست. این یافته حاکی از این  است که علاوه بر اینتگرون‌ها، دیگر عوامل ایجاد کننده مقاومت مانند ترانسپوزون و پلاسمید نیز ممکن است در ایجاد مقاومت نقش داشته باشند.