توانمندسازهای انعطافپذیری کارکنان با رویکرد پدیدارشناسی (با تاکید بر آموزش کارکنان)

انعطاف نیروی انسانی یکی از مهم‌ترین و تاثیر‌گذار‌ترین عامل‌های موفقیت سازمان‌ها و شرکت‌های امروزی می‌باشد. نیروی کار منعطف مهم‌ترین عامل در واکنش به تغییرات محیط بیرونی می‌باشد. هدف پژوهش حاضر توانمندسازهای انعطاف‌پذیری کارکنان با رویکرد آموزش و پدیدار‌شناختی بود. مطالعه حال حاضر کیفی, با رویکرد پدیدار‌شناسی می‌باشد که از طریق مصاحبه عمیق و نیمه ساختار یافته با حضور 24 نفر از خبرگان بانک صادرات صورت گرفت. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش هفت مرحله‌ای کلایزی استفاده گردید . نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل مصاحبه‌ها شش بعد کلی و اساسی ساختار سازمانی, جو سازمانی, آموزش و توسعه, جذب و بکار گیری کارکنان, نگهداشت کارکنان, نگرش مدیریت) را برای توانمند‌سازهای انعطاف‌پذیری منابع انسانی با استفاده از نظرات استاد راهنما و مشاور و خبرگان مدیریت شناسایی کرد. نیروی انسانی مهم‌ترین منبع سازمان است. در صورتی که منابع انسانی انعطاف‌پذیر باشد، نقش پررنگ و مؤثری در عملکرد سازمان ایفا می-کند. در این راستا مدیران سازمان نقش تعیین کننده‌ای دارند. داشتن نگرش مناسب نسبت به افزایش انعطاف-پذیری منابع انسانی می تواند منجر به افزایش توانایی های کارکنان گردد. در مدیریت استراتژیک منابع انسانی از مرتبط ساختن مدیریت منابع انسانی با هدف های کوتاه مدت و بلند مدت استراتژیک برای بهبود عملکرد سازمان و ایجاد فرهنگ سازمانی که بتوان انعطاف پذیری و خلاقیت را تقویت کرد. , ایجاد هماهنگی و تناسب میان استراتژی منابع انسانی با استراتژی کلی سازمان ، موضوعی است که به عنوان یکی از مهمترین مولفه های تاثیر گذار در بهبود عملکرد و بهره وری سازمان ها ، مطرح شده است.