تاثیر راه رفتن در طی فاز فعال زایمان بر روی روند لیبر و زایمان

زمینه وهدف: هر سال بیش از 150 میلیون زن در کشورهای توسعه یافته حامله می‌شوند بطوریکه پنج میلیون از این زنان به علت مشکلات مربوط به حاملگی رنج می‌برند. زایمان دشوار و طولانی یکی از علل عمده مرگ است که با مراقبت صحیح و دقیق قابل پیشگیری و درمان بوده و تشخیص زودرس آن توسط ماما به درمان به موقع کمک می‌کند. یکی از مسائل مهم و موثر در طی زایمان وضعیت (پوزیشن ) مادر در طول این مدت است. از آنجا که در دهه های اخیر تمایل مادران به انجام سزارین انتخابی عمدتا بدلیل ترس از درد های زایمان زیاد شده است، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر راه رفتن بر روی روند زایمان انجام شد. مواد و روش کار : این پژوهش یک مطالعه مروری با تحلیل محتوی مقالات علمی ایندکس شده در سایت‌های معتبر پزشکی انجام شد. یافته‌ها: در زایشگاه‌ها می‌توان هنگام مراقبت مادران در حال زایمان، آنان را تشویق به راه رفتن نمود. راه رفتن در طی زایمان می‌تواند به عنوان یک اقدام در “زایمان‌های طولانی و عدم پیشرفت “جهت تقلیل موارد زایمان از طریق سزارین به کار گرفته شود، از جنبه اقتصادی مدت بستری در بیمارستان و نیز از ایجاد مشکلات روحی مادر و عوارض حاصل از آن ، مصرف داروهای محرک زایمان و ضد دردها بکاهد. با توجه به بررسی مطالعات انجام گرفته، دلیل قاطعی دال بر مضر بودن راه رفتن در طی مرحله يك، براي مادر و جنین وجود ندارد. نتیجه گیری: توصیه به راه رفتن طی فاز فعال زایمان، یک روش ساده، ارزان و بی خطر بوده، در بسیاری از موارد که القای زایمان توسط اکسی توسین غیرمجاز می‌باشد می‌توان این روش را توصیه نمود. لذا بکارگیری این روش القائی به عاملین امر زایمان اعم از ماماها یا متخصصین زنان و زایمان توصیه می‌شود.